เยือน คือ

สัทอักษรสากล: [yeūoen]การออกเสียง:

เยือ: ( ถิ่น ) ว. นาน.
ย: พยัญชนะตัวที่ ๓๔ เป็นพวกอักษรต่ำ เป็นได้ทั้งตัวต้นและตัวสะกดในแม่เกย.
อ: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๔๓ เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นพยัญชนะตัวต้นได้อย่างตัวอื่น ๆ เช่น อา อก องค์, ใช้นำพยัญชนะเดี่ยวได้อย่างอักษรกลางอื่น ๆ เช่น อนึ่ง
อน: อะนะ- เป็นคำปฏิเสธ แปลว่า ไม่, ไม่ใช่, ใช้ประกอบหน้าศัพท์บาลีและสันสกฤตที่ขึ้นต้นด้วยสระ เช่น อาทร = เอื้อเฟื้อ, อนาทร = ไม่เอื้อเฟื้อ. ( ดู อ ๒
น: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๒๕ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กน. ๒ น. ชื่อคณะฉันท์ มีลหุล้วน เรียกว่า น คณะ, ย่อจากคำว่า นภ (ฟ้า).

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

มีผู้คนมากมายมาเยือนที่บ้านทาจิบานะหลังจากนั้น

กลับหัวกลับหางไม่น้อย ตั้งแต่ทางผู้มาเยือนมาถึง

ขอขอบคุณชาวเอเชีย ที่ให้เรามาเยือนประเทศของท่าน

คิดว่าแก่ป่านนี้แล้ว ความรักยังจะมาเยือนอีกหรือ

พวกเขาต้องเล็งยิงเอง ถ้าพวกเขาบุกมาเยือนถึงถิ่น