เย้ คือ

สัทอักษรสากล: [yē]การออกเสียง:

ว. เอียงจนเสียรูปโดยมีอาการทำท่าจะทลายลง เช่น ห้องแถวเย้จวนจะพัง, เฉ, ไม่ตรง, เบนหรือเอียงไป, เช่น เขียนหนังสือแถวเย้.

ย: พยัญชนะตัวที่ ๓๔ เป็นพวกอักษรต่ำ เป็นได้ทั้งตัวต้นและตัวสะกดในแม่เกย.
้: ซึ่งอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ เข้ายา ข้อห้าม แก้วน้ําที่มีก้นหนาไม่มีหูจับ
เยิ่นเย้อ: ว. ยืดยาด, ไม่กะทัดรัด, ไม่รัดกุม, (โดยมากใช้แก่คำพูดหรือข้อความ) เช่น พูดจาเยิ่นเย้อ ข้อความเยิ่นเย้อ.

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

โย่ นั่นมันเครื่องบินกู้ภัยนี่ พวกเรารอดแล้ว เย้

แม่เข้าใจกับสิ่งเย้ายวนใจในตัวผู้ชายอย่างโคลิน

ผมจะเย้าแหย่โนอึนซอลตลอดชีวิตของผมทั้งหมดไปเลย

หัวเราะเยาะเย้ยคนเมา แต่ฉันรู้ว่าตัวเองเห็นอะไร

และเขาเข้ามาพัวพันกับ คุณหยางที่มีเสน่ห์เย้ายวน