เลศ คือ

สัทอักษรสากล: [lēt]การออกเสียง:

เลด
น. การแสดงอาการเป็นชั้นเชิงให้รู้ในที, มักใช้เข้าคู่กับคำ นัย เป็น เลศนัย. (ส.; ป. เลส).

ล: พยัญชนะตัวที่ ๓๖ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กนอย่างตัว น ในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น กาล พาล ฟุตบอล.
ศ: พยัญชนะตัวที่ ๓๘ เป็นพวกอักษรสูง ใช้ได้ทั้งเป็นพยัญชนะตัวต้นและเป็นตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาสันสกฤตและภาษาอื่น เช่น ศาลา อากาศ ไอศกรีม วงศ์.
กมเลศ: กะมะเลด(กลอน) น. บัว; ใจ; พระนารายณ์ เช่น ดุจองค์สมเด็จกมเลศอันลีลาศ ลงจากชั้นสุทธาวาสบวรวิมาน. (ม. ร่ายยาว ฉกษัตริย์). (ป., ส. กมล + ศ เข้าลิลิต; ในสันสกฤตหมายความว่า ผู้เป็นใหญ่แห่งพระลักษมี คือ พ

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

พูดจามีเลศนัย แต่ไม่เคยบอกถึงความหมายที่แท้จริง

ระวังหมอนั่นให้ดีเถอะ ตาเขาดูมีเลศนัยจังเลย

หิวกระหายอยากได้ปราสาทขาวอย่างมีเลศนัยน่ะ ?

ไม่มีการแก้ตัว ไม่มีเลศนัย ไม่มีการร้องไห้

บนทำเลศักยภาพใจกลางเมือง ติดเซ็นทรัลชลบุรี