เล็บ คือ

สัทอักษรสากล: [lep]การออกเสียง:

น. สิ่งซึ่งมีลักษณะแข็งอย่างเขาสัตว์อยู่ปลายนิ้ว สำหรับป้องกันส่วนของปลายนิ้วหรือหยิบจับเป็นต้น.

ล: พยัญชนะตัวที่ ๓๖ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กนอย่างตัว น ในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น กาล พาล ฟุตบอล.
็: น่าเบื่อ
บ: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๒๖ เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กบ. ๒ บอ, บ่อ ว. ไม่, มักใช้ในหนังสือเก่าหรือกวีนิพนธ์ หรือบางท้องถิ่น, ในที่ใช้ บ

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

เจิดจรัสอยู่บนนิ้วกระดูกโปนที่ไม่ได้ทาเล็บนั่น

ฉันทำอาหารไม่ได้หรอก เพราะฉันกลัวเล็บฉันจะสกปรก

ฉันขอวงเล็บปีกกาและมีผมม้า ที่แย่มากๆกลับมาแล้ว

เจ้าได้รอดจากกรงเล็บมัจจุราช มาหลายต่อหลายครั้ง

ถ้าคุณช่วยตัณหาและฉัน ได้รับการฮของเราจะเล็บเขา