เห็จ คือ

• (กลอน) ก. เหาะ, ไปในอากาศ, เช่น รณบุตรเห็จเข้าโจมฟัน รณาภิมุขผัน หฤทัยเสาะสุดแรง. (สมุทรโฆษ).
  ว. เร็ว, เลือนมาจาก ระเห็จ.

• เห:     ก. เบนไป เช่น เหหัวเรือ, เขว เช่น เขาเหไปเข้าข้างศัตรู, เฉ เช่น รถยนต์เหออกนอกทาง.
• ห:     พยัญชนะตัวที่ ๔๑ อยู่ในพวกอักษรสูง เช่น หา เห็นใช้นำอักษรต่ำที่เป็นอักษรเดี่ยวให้มีเสียงสูงและไม่ออกเสียงตัว ห เช่น หงอย หนา.
• ็:     น่าเบื่อ
• จ:     พยัญชนะตัวที่ ๘ เป็นตัวต้นวรรคที่ ๒ นับเป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น กิจ วินิจฉัย ตำรวจ จอร์จ.

ประโยค

องค์ชายน็อคทิสแห่งลูซิส ต้องระเห็จมายังเทเนไบร

เราถึงกับต้องระเห็จ ออกนอกประเทศเลยนะพี่รู้หรือเปล่า

ว่าที่เจ้าบ่าวคุน เลยถูกระเห็จไปอยู่ในคุก กลายเป็น นช .คุน ทันที .

มองไปไกลเพื่อจะได้ไม่เห็จเธอ

คำอื่น ๆ

1. "เหี้ยมโหด" คือ
2. "เหือด" คือ
3. "เหือดหาย" คือ
4. "เหือดแห้ง" คือ
5. "เหื่อ" คือ
6. "เห็ด" คือ
7. "เห็ดจําพวกตับเต่า" คือ
8. "เห็ดชนิดหนึ่งที่มีพิษ" คือ
9. "เห็ดชันเตอเร็ล" คือ
10. "เหือดแห้ง" คือ
11. "เหื่อ" คือ
12. "เห็ด" คือ
13. "เห็ดจําพวกตับเต่า" คือ