เอื้อ คือ

สัทอักษรสากล: [eūa]การออกเสียง:

ก. เอาใจใส่, มีน้ำใจ, เช่น เอื้อแก่กัน, เห็นแก่ เช่น ทำกับข้าวเผ็ดไม่เอื้อเด็ก ๆ.

เอ: ๑ ว. หนึ่ง; เปลี่ยว, เดี่ยว, เช่น เอองค์. ( ตัดมาจาก เอก). ๒ อ. คำที่เปล่งออกมาแสดงความแปลกใจ สงสัย เป็นต้น.
อ: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๔๓ เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นพยัญชนะตัวต้นได้อย่างตัวอื่น ๆ เช่น อา อก องค์, ใช้นำพยัญชนะเดี่ยวได้อย่างอักษรกลางอื่น ๆ เช่น อนึ่ง
อื้อ: ว. อาการที่รู้สึกมีเสียงดังอยู่ในหู, ไม่ได้ยิน; ( ปาก ) มาก เช่น รวยอื้อ บ่นกันอื้อ.
้: ซึ่งอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ เข้ายา ข้อห้าม แก้วน้ําที่มีก้นหนาไม่มีหูจับ

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

เอิ๊องอินอำอังอะ อะเอิด เอื้อบิงกำลัง จะกะเอิ๊ดด

น่าเสียดายที่ฮาราดะ ริกะเป็นคนที่ยากจะเอื้อมถึง

เอาผมคิดว่าเราปล่อยให้ สติวิลเลสโตสเคี้ยวเอื้อง

ผมสามารถเปลี่ยนหลอดไฟได้ โดยแค่เอื้อมขึ้นไปหยิบ

ฉันซาบซึ้งมากเลย ฉันรู้ว่านายมีจิตใจเอื้ออารีนะ