เฮฮา คือ

สัทอักษรสากล: [hē hā]การออกเสียง:

เฮ: ๑ ก. อาการที่คนหมู่มากพรูกันไปยังที่แห่งเดียวกัน, เฮโล หรือ เฮละโล ก็ว่า. ๒ ก. แสดงความสนุกสนานครึกครื้นหรือชอบอกชอบใจ เช่น เช้าฮา เย็นเฮ.
ฮ: พยัญชนะตัวที่ ๔๔ เป็นตัวสุดท้ายของพยัญชนะไทย เป็นพวกอักษรต่ำ.
ฮา: ก. หัวเราะเสียงดังพร้อม ๆ กันเพราะขบขันหรือชอบใจ เช่น นักเรียนฮากันทั้งห้อง. ว. อาการหัวเราะของคนหมู่มากเพราะขบขันหรือชอบใจ เช่น เสียงฮา. อ.

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

ฉันเป็นคนเฮฮานะจะบอกให้ แล้วถ้าพูดถึงเรื่องโกหก

มันยากที่จะทำให้สมองเฮฮา ในเรื่องโรคภัยไข้เจ็บ

เฮฮาปาร์ตี้เล่าเรื่องตลก เล่นตลก อะไรทำนองนั้นน่ะ

นานแล้วที่ชาวเมืองไม่ได้เฮฮากัน แบบค่ำคืนนี้

คนที่ใช้ชีวิตสนุกเฮฮาไปวันๆ อย่างนายไม่มีวันเข้าใจ