เฮ้ย คือ
สัทอักษรสากล: [hoēī]การออกเสียง: เฮ้ย การใช้"เฮ้ย" อังกฤษ"เฮ้ย" จีน
- อ. คำที่เปล่งออกมาเพื่อให้รู้ตัวหรือให้ยั้งเป็นต้น.
- เฮ: ๑ ก. อาการที่คนหมู่มากพรูกันไปยังที่แห่งเดียวกัน, เฮโล หรือ เฮละโล ก็ว่า. ๒ ก. แสดงความสนุกสนานครึกครื้นหรือชอบอกชอบใจ เช่น เช้าฮา เย็นเฮ.
- เฮ้: คอยเดี๋ยว ฟังก่อน ฟังทางนี้ หวัดดี
- ฮ: พยัญชนะตัวที่ ๔๔ เป็นตัวสุดท้ายของพยัญชนะไทย เป็นพวกอักษรต่ำ.
- ้: ซึ่งอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ เข้ายา ข้อห้าม แก้วน้ําที่มีก้นหนาไม่มีหูจับ
- ย: พยัญชนะตัวที่ ๓๔ เป็นพวกอักษรต่ำ เป็นได้ทั้งตัวต้นและตัวสะกดในแม่เกย.