แกว คือ
สัทอักษรสากล: [Kaēo]การออกเสียง: แกว การใช้"แกว" อังกฤษ
- ๑
น. คนชาติหนึ่งในเขตตังเกี๋ย.
๒
น. เรียกไม้ยาว ๆ ที่ผูกเบ็ดที่ปลายสำหรับชักกบในรูว่า ขอแกว.
๓
น. เบาะแส, ระแคะระคาย, ในคำว่า รู้แกว.
๔
น. (๑) พริกแกว. [ดู ขี้หนู ๑ (๑)].
(๒) มันแกว. (ดู มันแกว).
- แก: ๑ น. ชื่อนกชนิด Corvus splendens ในวงศ์ Corvidae รูปร่างคล้ายกา แต่ตัวและปากเล็กกว่า ด้านหลังท้ายทอยสีเทา, อีแก ก็เรียก. ๒ ส.
- ก: พยัญชนะตัวต้น เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กก.
- ว: พยัญชนะตัวที่ ๓๗ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นพยัญชนะต้น เช่น วัน วา ใช้ควบกล้ำกับพยัญชนะตัวอื่นบางตัว เช่น กว่า ความ และใช้เป็นตัวสะกดในแม่เกอว เช่น