แงะ คือ

สัทอักษรสากล: [ngae]การออกเสียง:

แง: ๑ น. เรียกส่วนของหน้าตรงหว่างคิ้วว่า หน้าแง. ๒ ว. เสียงเด็กร้องไห้.
ง: พยัญชนะตัวที่ ๗ นับเป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กง.
งะ: ( โบ ) คำกร่อนของคำหน้าซึ่งซ้ำกับคำหลังในคำที่มี ง เป็นพยัญชนะต้น มีคำแปลอย่างเดียวกับคำเดิมนั้น เช่น งะงก งะงัน งะโง้ง.

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

มันไม่มีร่องรอยการต่อสู้ หรือว่าการงัดแงะเข้ามา

จากนั้นวิงวอนร่วมเพศ สวรรค์จะแงะริมฝีปากของเขา

และไม่มีร่องรอยการงัดแงะเข้าบ้าน หรือการขัดขืน

กระสุนที่เพิ่งจะแงะออกจากกำแพง เป็นกระสุนปืนพก

ไม่มีการงัดแงะเข้าไป หรืออะไรที่ส่อถึงการรบกวน