แต่งคํา คือ

• ประกอบคํา

• แต่:     ๑ ว. เฉพาะ, อย่างเดียว, เท่านั้น, เช่น เลือกเอาแต่ที่ดี ๆ อยู่แต่ในบ้าน. บ. นำหน้านามบอกเวลาหรือบอกสถานที่ เช่น มาแต่เช้า มาแต่บ้าน
• แต่ง:     ก. จัดให้งาม เช่น แต่งร้าน แต่งบ้าน, ทำให้ดี เช่น แต่งต้นไม้ แต่งผม; จัดตั้ง เช่น แต่งทนาย แต่งราชทูต; จัดแจง เช่น แต่งเครื่องราชบรรณาการ แต่งทัพ;
• ต:     พยัญชนะตัวที่ ๒๑ นับเป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น จิต เมตตา ฟุต.
• ง:     พยัญชนะตัวที่ ๗ นับเป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กง.
• ค:     พยัญชนะตัวที่ ๔ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กกในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น โรค มรรค มารค เทคนิค.
• คํา:     ชื่อ ศัพท์ คํารวมเสียง คําพูด คํากล่าว ถ้อยคํา วจี วาจา เสียงพูด
• ํ:     ไม้แข็ง

คำอื่น ๆ

1. "แต่งกับงาน" คือ
2. "แต่งกาย" คือ
3. "แต่งการ" คือ
4. "แต่งขึ้น" คือ
5. "แต่งขึ้นเอง" คือ
6. "แต่งงาน" คือ
7. "แต่งงานกัน" คือ
8. "แต่งงานกันระหว่าง" คือ
9. "แต่งงานกันในหมู่ของ" คือ
10. "แต่งขึ้น" คือ
11. "แต่งขึ้นเอง" คือ
12. "แต่งงาน" คือ
13. "แต่งงานกัน" คือ