แบ็บ คือ

ว. อาการที่นอนอยู่กับที่ ลุกไม่ไหว ในลักษณะที่หมดกำลังหรือเจ็บป่วยมีอาการเพียบเป็นต้น ในคำว่า นอนแบ็บ.

แบ: ก. แผ่ให้แบนออก เช่น แบมือ, กางแผ่ออก เช่น แบหนังสือไว้. ว. อาการที่เปิดแผ่หรือวางทิ้งไว้อย่างไม่เอาใจใส่เป็นต้น เช่น นอนแบ เปิดแบไว้ ทิ้งแบไว้.
บ: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๒๖ เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กบ. ๒ บอ, บ่อ ว. ไม่, มักใช้ในหนังสือเก่าหรือกวีนิพนธ์ หรือบางท้องถิ่น, ในที่ใช้ บ
็: น่าเบื่อ

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

ถ้าอยากจะจัดการกับระเบิด ไม่ควรจะไปเร่ง แบ็บส์

ขอต้อนรับสู่หมู่บ้าน บัดลีก์ห แบ็บเบอตัน ที่มีสเน่ห์

เฮ้ แล้วเรื่องดินเนอร์ที่แบ็บโบ้คืนนี้ล่ะ

เอาล่ะ ทุกคน แบ็บส์กำลังเข้าไปในอาคาร

" แบ็บส์ คงไม่ได้พูดถึงชวิมเมอร์แน่ "