แม่หม้าย คือ
สัทอักษรสากล: [maē māi]การออกเสียง: แม่หม้าย การใช้"แม่หม้าย" อังกฤษ"แม่หม้าย" จีน
- n.
หญิงที่มีสามีแล้ว แต่สามีตายหรือเลิกร้างกันไป ชื่อพ้อง: แม่ม่าย, หญิงม่าย, หญิงหม้าย, แม่ร้าง
ตัวอย่างการใช้: เธอเป็นแม่หม้ายเพราะสามีเสียชีวิต
- แม่: น. หญิงผู้ให้กำเนิดหรือเลี้ยงดูลูก, คำที่ลูกเรียกหญิงผู้ให้กำเนิดหรือเลี้ยงดูตน;
- ม: พยัญชนะตัวที่ ๓๓ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กม.
- ห: พยัญชนะตัวที่ ๔๑ อยู่ในพวกอักษรสูง เช่น หา เห็นใช้นำอักษรต่ำที่เป็นอักษรเดี่ยวให้มีเสียงสูงและไม่ออกเสียงตัว ห เช่น หงอย หนา.
- หม้า: ( โบ ; กลอน ) ว. งาม, งามมาก. ก. เล่นรื่นเริง.
- หม้าย: ๑ ว. ม่าย. ๒ ดู กระดูกค่าง .
- ม้า: ๑ น. ชื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมชนิด Equus caballus ในวงศ์ Equidae เป็นสัตว์กีบเดี่ยว รูปร่างสูงใหญ่ ขายาว หางเป็นพู่ มีแผงคอยาว
- ้: ซึ่งอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ เข้ายา ข้อห้าม แก้วน้ําที่มีก้นหนาไม่มีหูจับ
- ย: พยัญชนะตัวที่ ๓๔ เป็นพวกอักษรต่ำ เป็นได้ทั้งตัวต้นและตัวสะกดในแม่เกย.
ประโยค
คำอื่น ๆ
- "แม่สื่อชักนำการแต่งงาน" คือ
- "แม่สื่อชักนําการแต่งงาน" คือ
- "แม่สื่อแม่ชัก" คือ
- "แม่สื่อแม่ชัก ไม่ได้เจ้าตัว เอาวัวพันหลัก" คือ
- "แม่หนัก" คือ
- "แม่หม้ายทรงเครื่อง" คือ
- "แม่หยั่วเมือง" คือ
- "แม่หินบด" คือ
- "แม่อธิการ" คือ
- "แม่สื่อแม่ชัก ไม่ได้เจ้าตัว เอาวัวพันหลัก" คือ
- "แม่หนัก" คือ
- "แม่หม้ายทรงเครื่อง" คือ
- "แม่หยั่วเมือง" คือ