แลบ คือ

สัทอักษรสากล: [laēp]การออกเสียง:

ก. เหลื่อมหรือทำให้เหลื่อมออกจากที่เดิม (มักใช้แก่ของแบน ๆ) เช่น แขนเสื้อชั้นในแลบ แลบลิ้น; เป็นแสงแวบ ๆ ออกไป เช่น ฟ้าแลบ ไฟแลบ.

แล: ๑ ก. ดู, มอง, เช่น สองตาก็ไม่อยากแล เหลียวซ้ายแลขวา, ทอดตาดูเพื่อให้รู้ให้เห็น, มักใช้เข้าคู่กับคำ ดู หรือ เห็น เป็น แลดู แลเห็น. ๒ ว.
ล: พยัญชนะตัวที่ ๓๖ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กนอย่างตัว น ในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น กาล พาล ฟุตบอล.
ลบ: ก. ทำให้หายไปด้วยอาการเช็ดหรือถู, ทำให้หายไป เช่น น้ำลบฝั่ง; หักออก, ชักออก, (ใช้แก่วิธีเลข). ว. ที่เป็นไปในทางร้าย ทางไม่ดี หรือทางทำลาย เช่น
บ: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๒๖ เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กบ. ๒ บอ, บ่อ ว. ไม่, มักใช้ในหนังสือเก่าหรือกวีนิพนธ์ หรือบางท้องถิ่น, ในที่ใช้ บ

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

ฉันคิดว่าเราควรใช้เขามาเป็นคนดูแลบ้านของพวกเรา

ผมเสนอให้หล่อนทุกอย่าง อย่างรวดเร็วปานสายฟ้าแลบ

เพราะอย่างนี้ชั้นถึง ต้องรับหน้าที่ดูแลบัญชีเอง

ณ จุดนี้ เฟอมีแลบ ก็ไม่ สามารถสร้างพลังงานเพียงพอ

ฝ่าบาทคอยดูแลทุกคนและก็ดูแลบรรดาสัตว์ต่างๆด้วย .