แว่ว คือ

สัทอักษรสากล: [waeo]การออกเสียง:

ก. ได้ยินแต่ไม่ชัดแจ้ง เช่น มีข่าวแว่วมาว่าปีนี้จะได้เงินเดือนขึ้น, ได้ยินมาจากที่ไกล เช่น แว่วเสียงขลุ่ยมาจากชายป่า.

ว: พยัญชนะตัวที่ ๓๗ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นพยัญชนะต้น เช่น วัน วา ใช้ควบกล้ำกับพยัญชนะตัวอื่นบางตัว เช่น กว่า ความ และใช้เป็นตัวสะกดในแม่เกอว เช่น
วับแวบ: ว. ระยับตา เป็นอาการของแสงหรือเงาที่ปรากฏแล้วหายลับไปทันทีทันใดต่อเนื่องกัน เช่น แสงเพชรเป็นประกายวับ ๆ.
วับแวม: ว. มีแสงดับบ้างเรืองบ้างสลับกันไป เช่น แลเห็นแสงไฟจากกระโจมไฟวับแวม, วับ ๆ แวม ๆ ก็ว่า.

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

แว่วเสียงตามบาร์ขับขาน ไว้โดยผู้คนที่เคยเข้ามา

พวกเขาได้ยินเสียงแว่ว และมองเห็นสิ่งต่าง ๆ ในตาคน

งั้นนี่ก็แค่พวกคนบ้าที่ได้ยินเสียงแว่วโน่นนี่

มันเป็นอาการหูแว่ว เป็นอาการประสานหลอนชนิดนึง

เอ๊ะ ฉันได้ยินอะไรแว่วๆ นะ เกี่ยวอะไรกะเมือง อิล ซาน