แหบ คือ

สัทอักษรสากล: [haēp]การออกเสียง:

ว. ลักษณะของเสียงที่แห้งไม่แจ่มใส, เรียกชื่อของกลุ่มเสียงที่บีบให้สูงเป็นพิเศษของเครื่องดนตรีประเภทเครื่องเป่า โดยเฉพาะปี่ในว่า เสียงแหบ.

แห: ๑ น. ชื่อเครื่องจับปลาชนิดหนึ่ง ถักเป็นตาข่าย ใช้ทอดแผ่ลงในน้ำแล้วค่อย ๆ ดึงขึ้นมา. ๒ ( ถิ่น-ปักษ์ใต้, อีสาน ) ว. เปรียว, ไม่เชื่อง. ๓ (
ห: พยัญชนะตัวที่ ๔๑ อยู่ในพวกอักษรสูง เช่น หา เห็นใช้นำอักษรต่ำที่เป็นอักษรเดี่ยวให้มีเสียงสูงและไม่ออกเสียงตัว ห เช่น หงอย หนา.
บ: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๒๖ เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กบ. ๒ บอ, บ่อ ว. ไม่, มักใช้ในหนังสือเก่าหรือกวีนิพนธ์ หรือบางท้องถิ่น, ในที่ใช้ บ

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

ทำไมเสียงเธอถึงแหบอย่างนี้ ไปทำอะไรบนเขามาเหรอ ?

เสียงคุณเปลี่ยนเป็นแหบแห้งเพราะเรื่องเล็กน้อย

มันจริงไหมที่เธอได้แบรนดอน ที่ปาร์ตี้ยัยเมโลดี สีแหบ ?

" ในขณะที่คลื่นถอยกวาด กลับมาพร้อมกับเสียงคำรามแหบแห้ง

การใช้เสียงบ่อยๆ จะทำให้เสียงของเธอแหบพร่า