แหย่ คือ

สัทอักษรสากล: [yaē]การออกเสียง:

แหฺย่
ก. เอานิ้วมือหรือปลายไม้เป็นต้นแยงเข้าไป; เย้า, ทำให้เกิดความรำคาญหรือไม่สงบอยู่ได้; ลองดูชั้นเชิง.

แห: ๑ น. ชื่อเครื่องจับปลาชนิดหนึ่ง ถักเป็นตาข่าย ใช้ทอดแผ่ลงในน้ำแล้วค่อย ๆ ดึงขึ้นมา. ๒ ( ถิ่น-ปักษ์ใต้, อีสาน ) ว. เปรียว, ไม่เชื่อง. ๓ (
แหย: แหฺย ว. อาการที่ไม่สู้ใครหรือเก้ออาย.
ห: พยัญชนะตัวที่ ๔๑ อยู่ในพวกอักษรสูง เช่น หา เห็นใช้นำอักษรต่ำที่เป็นอักษรเดี่ยวให้มีเสียงสูงและไม่ออกเสียงตัว ห เช่น หงอย หนา.
หย: หะยะ- น. ม้า. ( ป. , ส. ).
ย: พยัญชนะตัวที่ ๓๔ เป็นพวกอักษรต่ำ เป็นได้ทั้งตัวต้นและตัวสะกดในแม่เกย.

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

เลิกแหย่กันซะทีน่า แทซอง ฉันสบายดี ไม่ต้องห่วงนะ

ที่มาจากประเทศที่เขียนหนังสือว่าด้วยการแหย่วัว

ผมจะเย้าแหย่โนอึนซอลตลอดชีวิตของผมทั้งหมดไปเลย

ก็เขาไปแหย่มัน ยื่นกล้วยเข้าๆออกๆไม่ให้มันซักที

แกะยืนไม่ได้ใช้งานหากไม่ได้ แหย่โดยหักขากรรไกร