โกะ คือ

โก: พี่
ก: พยัญชนะตัวต้น เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กก.
กะ: พยางค์หน้าอันใช้เป็น กระ- ได้, แต่มีบางคำซึ่งต้องการพยางค์นี้เพื่อสละสลวยหรือเน้นคำให้เด่นขึ้น เช่น เกริก เป็น กะเกริก, หรือเกิดเป็นพยางค์หน้าขึ้น

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

จะไม่สามารถทำอะไรที่จะหักหลังเอริโกะซังได้หรอก

มาชิโกะซัง มาอิจิมะซัง คุณช่วยตามไปดูโฮริกาวะนะ !

โนอิซังบอกว่าซูนาโกะซังจะไปเลือกซื้อโค้ทกับเธอ

รอแปปนะ หมอนั่นกำลังทำทาโกะยากิอร่อย ๆ มาแล้วล่ะ

ไม่มีใครบนโลกนี้แล้วที่จะเขียนได้อย่างอ.อาซาโกะ