โก่น คือ

• ก. ก่น.

• โก:     พี่
• โก่:     ( ถิ่น-ปักษ์ใต้ ) ก. กู่ตะโกน, เรียกดัง ๆ.
• ก:     พยัญชนะตัวต้น เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กก.
• ก่น:     ๑ ( โบ ) ก. ตั้งหน้า, มุ่ง, เช่น อยู่เย็นยงงก่นเกอดพิจลการ. ( ม. คำหลวง ทานกัณฑ์). ๒ ก. ขุดโค่น.
• น:     ๑ พยัญชนะตัวที่ ๒๕ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กน. ๒ น. ชื่อคณะฉันท์ มีลหุล้วน เรียกว่า น คณะ, ย่อจากคำว่า นภ (ฟ้า).

คำอื่น ๆ

1. "โก่ง" คือ
2. "โก่งตัวลงมา" คือ
3. "โก่งตัวอยู่บน" คือ
4. "โก่งราคา" คือ
5. "โก่งหลัง" คือ
6. "โก้" คือ
7. "โก้งเก้ง" คือ
8. "โก้งโค้ง" คือ
9. "โก้หรู" คือ
10. "โก่งราคา" คือ
11. "โก่งหลัง" คือ
12. "โก้" คือ
13. "โก้งเก้ง" คือ