โฉมฉิน คือ
- น. รูปร่างงามเปล่งปลั่ง, รูปร่างงามสง่าผ่าเผย.
- โฉ: ก. ฟุ้งไป (ใช้แก่กลิ่นเหม็น).
- โฉม: ๑ น. รูปร่าง, ทรวดทรง, เค้า, เช่น เนื้อชาววังใช้ช้า โฉมใช่โฉมคนค้า หน้าใช่หน้ากริกกริว. ( ลอ ). ว. งาม. ๒ น. ผักโฉม. ( ดู กระโฉม ).
- ฉ: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๙ นับเป็นพวกอักษรสูง. ๒ ฉอ, ฉ้อ, ฉะ ว. หก, สำหรับประกอบหน้าศัพท์อื่น. ( ป. ).
- ฉม: น. กลิ่นหอม, เครื่องหอม.
- ม: พยัญชนะตัวที่ ๓๓ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กม.
- ฉิน: ๑ ก. ติ, ติเตียน, เช่น สามสิ่งนี้โหดให้ โทษแท้คนฉิน. ( โลกนิติ ), มักใช้เข้าคู่กับคำ ติ เป็น ติฉิน. ๒ ( กลอน ) ว. ฉัน, เช่น, คล้าย,
- ิ: ชุดที่เสื้อและกางเกงเย็บติดเป็นชิ้นเดียวกัน มนุษยชาติ แพนงเชิง
- น: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๒๕ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กน. ๒ น. ชื่อคณะฉันท์ มีลหุล้วน เรียกว่า น คณะ, ย่อจากคำว่า นภ (ฟ้า).
