โบ้ย คือ

โบ: น. เชือกหรือริบบิ้นทำเป็นห่วง ๒ ห่วงคล้ายหูกระต่ายแล้วผูกไขว้กันเป็นเงื่อนกระทก. ( อ. bow).
โบ้: ว. เป็นรูลึกเข้าไป เช่น สะดือโบ๋ ตาโบ๋.
บ: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๒๖ เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กบ. ๒ บอ, บ่อ ว. ไม่, มักใช้ในหนังสือเก่าหรือกวีนิพนธ์ หรือบางท้องถิ่น, ในที่ใช้ บ
้: ซึ่งอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ เข้ายา ข้อห้าม แก้วน้ําที่มีก้นหนาไม่มีหูจับ
ย: พยัญชนะตัวที่ ๓๔ เป็นพวกอักษรต่ำ เป็นได้ทั้งตัวต้นและตัวสะกดในแม่เกย.

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

และก็ยืนหัวโด่งทำอยู่นี่ไง ซุปกัมโบ้ยังไม่เสร็จ

การโบ้ยความผิดไปให้ ความไม่พอใจต่อประเทศโลกที่สาม

ฮวนนิต้า โซลิส ลูกโบ้ยความผิดให้น้องสาวตัวเอง

ในอดีต อเมริกาไม่เคยมีปัญหา ที่จะโบ้ยให้แม่มดเลยนี่

โบ้ยให้แม่ซะ ตัวเองจะได้ตัดช่องน้อยแต่พอตัว