โพ คือ

สัทอักษรสากล: [phō]การออกเสียง:

๑
น. ชื่อไม้ต้นชนิด Ficus religiosa L. ในวงศ์ Moraceae เป็นต้น ไม้ซึ่งเป็นที่ตรัสรู้ของพระพุทธเจ้า ใบรูปหัวใจ ปลายยาวคล้ายหาง ผลกินได้ ใบอ่อนและผลใช้ทำยาได้, โพศรีมหาโพธิ ก็เรียก.
๒
ดู จาด ๒.

พ: พยัญชนะตัวที่ ๓๐ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กบในคำที่มาจากบาลีและสันสกฤต เช่น ภพ ภาพ สรรพ ผลลัพธ์.
พี้โพ้: น. โพล้เพล้; ที่เปล่าเปลี่ยวทุรกันดาร; เพล้โพล้ ก็ว่า.
โพก: ก. เอาผ้าหรือสิ่งของพันหรือคลุมหัว.ว. เรียกผ้าที่ใช้พันหรือคลุมหัวว่า ผ้าโพกหัว.

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

ดังนั้นคนที่ให้ซอยุนฮยองดื่มโพแทสเซียมไซยาไนด์

ก็คือเวลาที่ข้าวจากมณฑลทางใต้จะขนมาที่กังยองโพ

และฉันจะเรียกเธอมากจากที่ไกลโพ้นที่ฉันไปไม่ถึง

นั่นรวมทั้งอีหนูสะโพกสะลาตันจากเนวาด้าด้วยเหรอ

และโพนเซเดเลออนได้เดินทางไปรอบโลกเพื่อค้นหามัน