โศภะ คือ

• น. ความงาม, ความดี. (ส.; ป. โสภณ).

• ศ:     พยัญชนะตัวที่ ๓๘ เป็นพวกอักษรสูง ใช้ได้ทั้งเป็นพยัญชนะตัวต้นและเป็นตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาสันสกฤตและภาษาอื่น เช่น ศาลา อากาศ ไอศกรีม วงศ์.
• ภ:     พยัญชนะตัวที่ ๓๒ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กบในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต เช่น ปรารภ ลาภ.
• โศภี:    ว. งาม, ดี. (ส.).

คำอื่น ๆ

1. "โศจิ" คือ
2. "โศถะ" คือ
3. "โศธนะ" คือ
4. "โศผะ" คือ
5. "โศภน" คือ
6. "โศภา" คือ
7. "โศภิต" คือ
8. "โศภิน" คือ
9. "โศภิษฐ์" คือ
10. "โศผะ" คือ
11. "โศภน" คือ
12. "โศภา" คือ
13. "โศภิต" คือ