ใคร่ คือ

สัทอักษรสากล: [khrai]การออกเสียง:

ไคฺร่
ก. อยาก, ต้องการ, ปรารถนา, ใฝ่; ใช้เป็นคำช่วยกริยาแสดงการขอร้องอย่างสุภาพ เช่น ใคร่ขออนุญาตดำเนินการ.

ใคร: ๑ ไคฺร ส. คนไหน, ผู้ใด, ใช้เป็นคำถาม เช่นใครมา เขาไปกับใคร. ๒ ไคฺร ส. ผู้ใดผู้หนึ่ง, คนใดคนหนึ่ง, (ซึ่งมิได้กำหนดแน่นอนลงไป) เช่น
ค: พยัญชนะตัวที่ ๔ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กกในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น โรค มรรค มารค เทคนิค.
ร: พยัญชนะตัวที่ ๓๕ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กน, ถ้าเขียนตัว ร ควบกัน ๒ ตัว เรียกว่า ร หัน ร ตัวหน้าทำหน้าที่เหมือนไม้หันอากาศ ร

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ถัดไป＞

และใคร่รู้ว่าอัศวินของท่านเชื่อในพระเจ้าของเรา

ถึงได้เป็นที่รักใคร่ของใครต่อใครจนถึงทุกวันนี้

รวมไปถึงดนตรีอีโมและการสำเร็จความใคร่ด้วยตนเอง

ชื่อเล่นของผมคือ " คริสตัล " ครับ ใคร่ๆ ก็ดูผมออกน่ะ

เด็กที่อยู่ในท้องฉัน มันไม่ใช่ความใคร่หาอยากได้