ไท้ คือ

• (กลอน) น. ผู้เป็นใหญ่.

• ไท:     ๑ ( โบ ) น. ไทย เช่น ปีโถะหนไทกัดเหมา. ( จารึกสยาม ). ๒ น. ผู้เป็นใหญ่.
• ท:     ๑ พยัญชนะตัวที่ ๒๓ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น ประมาท บท ธาตุบิสมัท. ๒ ใช้ประสมกับตัว ร
• ้:     ซึ่งอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ เข้ายา ข้อห้าม แก้วน้ําที่มีก้นหนาไม่มีหูจับ

ประโยค

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม:   ถัดไป＞

ได้คิดค้นเพลงมวยไท้เก็กและวิชากระบี่ไท้เก็กขึ้น

ได้คิดค้นเพลงมวยไท้เก็กและวิชากระบี่ไท้เก็กขึ้น

เหลือก็แต่ภูเขา ไท้เชิง ที่ใช้สำหรับจัดพิธีการ

ขอเพียงให้วิชาเพลงมวยไท้เก็กและวิชากระบี่ไท้เก็ก

ขอเพียงให้วิชาเพลงมวยไท้เก็กและวิชากระบี่ไท้เก็ก

คำอื่น ๆ

1. "ไทโอเบนคาร์บ" คือ
2. "ไทโอเพนทอล" คือ
3. "ไทโอเพนทอลโซเดียม" คือ
4. "ไทโอไซยานิกแอซิด" คือ
5. "ไทใหญ่" คือ
6. "ไธโอกลูโคไซด์กลูโคไฮโดรเลส" คือ
7. "ไน" คือ
8. "ไนจีเรีย" คือ
9. "ไนตรัสแอซิด" คือ
10. "ไทโอไซยานิกแอซิด" คือ
11. "ไทใหญ่" คือ
12. "ไธโอกลูโคไซด์กลูโคไฮโดรเลส" คือ
13. "ไน" คือ