ไปทางท้าย คือ

• ไปทางข้างหลัง
  ไปทางท้ายเรือ

• ไป:     ก. เคลื่อนออกจากที่, ใช้ตรงกันข้ามกับ มา, เป็นคำประกอบท้ายกริยาหมายความว่า เรื่อยไป, ไม่หยุด, เช่น ทำไป กินไป,
• ไปทาง:     ตกสู่ ร่วงลงสู่ หล่นไปที่ ทาง บ่ายหน้า แล่น
• ป:     พยัญชนะตัวที่ ๒๗ เป็นพวกอักษรกลาง เป็นตัวสะกดในแม่กบในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น บาป เนปจูน, ตัว ป
• ท:     ๑ พยัญชนะตัวที่ ๒๓ เป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น ประมาท บท ธาตุบิสมัท. ๒ ใช้ประสมกับตัว ร
• ทา:     ก. คำรวมหมายถึงกิริยาอาการที่เอาของเปียกหรือของเหลวเป็นต้น ฉาบ ลูบ ไล้ ป้าย หรือบ้าย เช่น ทาสี ทาแป้ง ทาปาก ทายา, ถ้าทาเกลือกหรือเคลือบแต่ผิว ๆ
• ทาง:     ๑ น. ที่สำหรับเดินไปมา, แนวหรือพื้นที่สำหรับใช้สัญจร, เช่น ทางบก ทางน้ำ ทางอากาศ ทางเดินรถ ทางเท้า ทางข้าม ทางร่วม ทางแยก ทางลาด ทางโค้ง; ช่อง
• ง:     พยัญชนะตัวที่ ๗ นับเป็นพวกอักษรต่ำ ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กง.
• ท้า:     ก. ชวนขันสู้ เช่น ท้าพนัน ท้ารบ.
• ท้าย:     น. ส่วนที่อยู่สุดด้านหนึ่ง, ตรงข้ามกับ ด้านหัว เช่น ท้ายเรือ, ตรงข้ามกับ ด้านหน้า เช่น ท้ายวัง, ตรงข้ามกับ ต้น เช่น ท้ายฤดู.
• ้:     ซึ่งอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ เข้ายา ข้อห้าม แก้วน้ําที่มีก้นหนาไม่มีหูจับ
• ย:     พยัญชนะตัวที่ ๓๔ เป็นพวกอักษรต่ำ เป็นได้ทั้งตัวต้นและตัวสะกดในแม่เกย.

ประโยค

ชาเวส ขยับไป เราจะออกไปทางท้ายรถ เร็วเข้า

เชนที่พวกเขากำลังไปทางท้ายเรือตาย .

คำอื่น ๆ

1. "ไปทางต้นน้ํา" คือ
2. "ไปทางทิศกึ่งกลางตะวันออกกับตะวันออกเฉียงเหนือ" คือ
3. "ไปทางทิศกึ่งกลางระหว่างทิศตะวันออกกับทิศตะวันออกเฉียงใต้" คือ
4. "ไปทางทิศตะวันออก" คือ
5. "ไปทางทิศใต้" คือ
6. "ไปทางท้ายเรือ" คือ
7. "ไปทางฝั่ง" คือ
8. "ไปทางลัด" คือ
9. "ไปทางอวัยวะ" คือ
10. "ไปทางทิศตะวันออก" คือ
11. "ไปทางทิศใต้" คือ
12. "ไปทางท้ายเรือ" คือ
13. "ไปทางฝั่ง" คือ