号寒啼饥 การใช้

ประโยค

1. ，土地村舍俱淹，百姓号寒啼饥，流离失所。
2. 宋张世南《游宦纪闻》卷十：“其家虽号寒啼饥，而凝式不屑屑也。
3. ，当水路之冲，因而迎送官员驿站供应繁重；且遇连年水灾，土地村舍俱淹，百姓号寒啼饥，流离失所。
4. 宝应乃苏北古邑，隶扬州府辖，由于地处淮河下游并临大运河，当水路之冲，因而迎送官员驿站供应繁重；且遇连年水灾，土地村舍俱淹，百姓号寒啼饥，流离失所。

คำอื่น ๆ

1. "号嘶" การใช้
2. "号噪" การใช้
3. "号坎" การใช้
4. "号坎儿" การใช้
5. "号型" การใช้
6. "号外" การใช้
7. "号天" การใช้
8. "号天叫屈" การใช้
9. "号头" การใช้
10. "号子" การใช้
11. "号屏" การใช้
12. "号帘" การใช้
13. "号志灯" การใช้
14. "号慕" การใช้
15. "号戒" การใช้
16. "号房" การใช้
17. "号手" การใช้
18. "号数" การใช้
19. "号旗" การใช้