藏之名山，传之其人 การใช้

ประโยค

1. ”“仆诚已著此书，藏之名山，传之其人。
2. 只不过柳子厚的本意只是“谨冒死上”，并没有想到会“藏之名山，传之其人”。
3. 他在《报任安书》里说，《史记》写完之后，要“藏之名山，传之其人通邑大都”的。
4. 仆诚已著此书，藏之名山，传之其人通邑大都，则仆偿前辱之责，虽万被戮，岂有悔哉！
5. 你看那元代的关汉卿、王实甫等书会才人，他们既无名位，又非诗文正统，作剧不为藏之名山，传之其人，只管“摹写胸中之感想，与时代之情状，而真挚之理与秀杰之气，时流露于其间”（王国维《宋元戏曲考》），将人带进极为自然、极有意境的艺术天地。

คำอื่น ๆ

1. "藉略" การใช้
2. "藉端" การใช้
3. "藉色" การใช้
4. "藉茅" การใช้
5. "藉草枕块" การใช้
6. "藉荫" การใช้
7. "藉词" การใช้
8. "藉资" การใช้
9. "藏" การใช้
10. "藏之名山" การใช้
11. "藏书" การใช้
12. "藏书室" การใช้
13. "藏书票" การใช้
14. "藏伏" การใช้
15. "藏传佛教" การใช้
16. "藏修游息" การใช้
17. "藏光" การใช้
18. "藏剧" การใช้
19. "藏区" การใช้