觊心 การใช้

ประโยค

1. 上谕之曰：“汝言诸王皆有觊心，而游其门者不无横议。
2. 《新唐书?蒋伸传》：“伸曰：‘否，非遽乱，但人有觊心，乱由是生。
3. 上优容之，谓铎曰：“汝言诸王皆有觊心，游其门者不无横议，是何言也。
4. 7、家法之当正而天道之好还也隐巢之事太宗适处其不幸?祖不早为之定分事势急迫而无忌决其谋太宗为之太过至承乾以逆泰以窥望两弃晋王以母弟次立太宗病其柔懦属意吴王竟以无忌?止吴王初无觊心也无忌诬而杀之太宗之子贤者死才者废而?宗竟以昏懦政归武氏唐宗室连颈受戮者数千百人无忌始以。

คำอื่น ๆ

1. "觉知" การใช้
2. "觉罗" การใช้
3. "觉罗学" การใช้
4. "觉道" การใช้
5. "觉醒" การใช้
6. "觉非" การใช้
7. "觊" การใช้
8. "觊利" การใช้
9. "觊夺" การใช้
10. "觊幸" การใช้
11. "觊慕" การใช้
12. "觊望" การใช้
13. "觊欲" การใช้
14. "觊觎" การใช้
15. "觊觎之心" การใช้
16. "觊觎之志" การใช้
17. "觊豁" การใช้
18. "觋" การใช้
19. "觌" การใช้