讽习 การใช้

ประโยค

1. 」君?文冠一府，特有轻艳之才，新声巧变，人多讽习，竟卒于官。
2. 人，弱年出家，志业清坚，外和内朗，有通敏之鉴，讽习众经，粗涉外典。
3. ”清吴定《紫石泉山房记》：“而予又私爱古人之文艺诗歌，早夜讽习，以分其勤。
4. 《南史?徐君?传》：“君?文冠一府，特有轻?之才，新声巧变，人多讽习，竟卒於官。
5. ”唐柳宗元《答元饶州论＜春秋＞书》：“往年曾记裴封叔宅，闻兄与裴太常言晋人及姜戎败秦师于肴一义，尝讽习之。

คำอื่น ๆ

1. "讼辩" การใช้
2. "讼过" การใช้
3. "讼逮" การใช้
4. "讼阁" การใช้
5. "讼阋" การใช้
6. "讼驳" การใช้
7. "讼鬼" การใช้
8. "讼魁" การใช้
9. "讽" การใช้
10. "讽一劝百" การใช้
11. "讽兴" การใช้
12. "讽刺" การใช้
13. "讽刺作品" การใช้
14. "讽刺画" การใช้
15. "讽劝" การใช้
16. "讽喻" การใช้
17. "讽多要寡" การใช้
18. "讽德诵功" การใช้
19. "讽示" การใช้