คณาธิการ คือ

• น. ผู้มีอำนาจในคณะ, ผู้ปกครองคณะ, เรียกภิกษุผู้ทำหน้าที่ในด้านการปกครองคณะสงฆ์ตั้งแต่ผู้ช่วยเจ้าอาวาสขึ้นไปว่า พระคณาธิการ. (ป., ส. คณ + อธิการ).

• คณ     คะนะ- น. หมู่, พวก, (ซึ่งแยกมาจากส่วนใหญ่); กลุ่มคนผู้ร่วมกันเพื่อการอย่างใดอย่างหนึ่ง เช่น คณะกรรมการ คณะสงฆ์ คณะนักท่องเที่ยว;
• กา     ๑ น. ชื่อนกชนิด Corvus macrorhynchos ในวงศ์ Corvidae ตัวดำ ร้องกา ๆ, อีกา ก็เรียก; ชื่อดาวฤกษ์ธนิษฐา เช่น แม้นดาวกามาใกล้ในมนุษย์. ( อภัย ).
• การ     ๑ น. งาน, สิ่งหรือเรื่องที่ทำ, มักใช้เข้าคู่กับคำ งาน เช่น การงาน เป็นการเป็นงาน ได้การได้งาน, ถ้าอยู่หน้านาม หมายความว่า เรื่อง, ธุระ, หน้าที่,
• คณะบรรณาธิการข่าวท้องถิ่น    ห้องข่าวท้องถิ่น
• คณาธิปไตย    คะนาทิปะไต, คะนาทิบปะไต น. ระบอบการปกครองแบบหนึ่ง ซึ่งปกครองโดยคณะบุคคลจำนวนน้อยของสังคม มักได้แก่ กลุ่มผู้อาวุโส กลุ่มทหาร หรือ กลุ่มปฏิวัติ. (ป. คณ + อธิปเตยฺย).
• บรรณาธิการ    บันนาทิกาน น. ผู้จัดเลือกเฟ้น รวบรวม ปรับปรุง และรับผิดชอบเรื่องลงพิมพ์; (กฎ) บุคคลซึ่งรับผิดชอบในการจัดทำ ตรวจแก้ คัดเลือก หรือควบคุมบทประพันธ์หรือสิ่งอื่นในหนังสือพิมพ์.
• คณะกรรมาธิการ    n. บุคคลที่ได้รับเลือกจากวุฒิสภาหรือสภาผู้แทนราษฎรตั้งเป็นคณะกรรมาธิการเพื่อกระทำกิจการหรือพิจารณาสอบสวนหรือศึกษาเรื่องใดๆ ตามที่สภามอบหมายแล้วรายงานต่อสภา ตัวอย่างการใช้: ประชาชนมองว่า
• คณะเสนาธิการ    คณะผู้ร่วมงาน คณะเสมียนพนักงาน ตะพด ป้ายทาง เสนาธิการ adj เส้นขีดขวางที่เป็นโน๊ตเพลงห้าเส้น ไม้รังวัด ไม้สัญญาณ ไม้แสดง อำนาจ เสนาธิการ
• ระบบคณาธิปไตย    คณาธิปไตย ระบอบคณาธิปไตย
• งานบรรณาธิการ    ตําแหน่งบรรณาธิการ ตำแหน่งบรรณาธิการ ที่ทำการบรรณาธิการ
• บทบรรณาธิการ    น. ข้อเขียนที่บรรณาธิการหรือนักเขียนชั้นนำเขียนเพื่อแสดงความคิดเห็นอันเป็นแนวของหนังสือนั้น ๆ, บทนำ ก็ว่า.
• เงินบรรณาธิการ    ค่าเช่าหรือเงินภาษีที่ต้องจ่ายให้ผู้ปกครอง ภาระหน้าที่ดังกล่าว ใบสุทธิ
• เป็นบรรณาธิการ    ทําหน้าที่บรรณาธิการให้กับ
• ผู้นิยมและสนับสนุนระบอบการปกครองแบบคณาธิปไตย    คนชั้นสูง คนในตระกูลผู้ดี ตระกูลผู้ดี
• คณาจารย์    คะนาจาน น. คณะอาจารย์. (ส. คณ + อาจารฺย).

• คณาธิการลืมหน้าที่ของตนหมดแล้ว