คนธรรพ์ คือ

• คนทันพะ-, คนทับพะ-, คนทัน
  น. ชาวสวรรค์พวกหนึ่ง เป็นบริวารท้าวธตรฐ มีความชำนาญในวิชาดนตรีและขับร้อง. (ส. คนฺธรฺว; ป. คนฺธพฺพ).

• คน     ๑ น. มนุษย์. ๒ ก. กิริยาที่เอามือหรือสิ่งอื่นกวนเพื่อทำสิ่งที่นอนก้นหรือที่เกาะกันอยู่เป็นกลุ่มเป็นก้อนให้กระจายขยายตัว หรือกวนสิ่งต่าง ๆ
• คนธรรพ     คนทันพะ-, คนทับพะ-, คนทัน น. ชาวสวรรค์พวกหนึ่ง เป็นบริวารท้าวธตรฐ มีความชำนาญในวิชาดนตรีและขับร้อง. ( ส. คนฺธรฺว; ป. คนฺธพฺพ).
• ธร     ทอน น. การยึดไว้, การถือไว้, การทรงไว้, การมีไว้; ผู้รักษาไว้, ผู้ทรงไว้, มักใช้เป็นส่วนท้ายของสมาส เช่น วิชาธร วินัยธร. ( ป. ; ส. ธฺฤ).
• รพ     รบ, ระพะ, ระพา น. เสียงร้อง, เสียงดัง, เสียงเอิกเกริก. ( ป. , ส. รว).
• คนธรรพ-    คนทันพะ-, คนทับพะ-, คนทัน น. ชาวสวรรค์พวกหนึ่ง เป็นบริวารท้าวธตรฐ มีความชำนาญในวิชาดนตรีและขับร้อง. (ส. คนฺธรฺว; ป. คนฺธพฺพ).
• ปรคนธรรพ    ประคนธรรพ ประคนธรรพ์ ประโคนธรรพ ประโคนธรรพ์ เจ้าแห่งการดนตรี
• คนธรรพวิวาห์    คนทันพะ- น. การได้เสียเป็นผัวเมียกันเองโดยไม่แต่งงาน. (ส. คนฺธรฺววิวาห).
• คนธรรพศาสตร์    คนทับพะ- น. วิชาดนตรีและขับร้อง. (ส. คนฺธรฺวเวท ว่า วิชาดนตรี).
• ประคนธรรพ    ปฺระคนทับ, ปฺระคนทัน ดู ประโคนธรรพ, ประโคนธรรพ์.
• ประคนธรรพ์    ปฺระคนทับ, ปฺระคนทัน ดู ประโคนธรรพ, ประโคนธรรพ์.
• ประโคนธรรพ    ปฺระโคนทับ, ปฺระโคนทัน น. หัวหน้าคนธรรพ์ผู้เป็นเจ้าแห่งการดนตรี ถือว่าเป็นครูปี่พาทย์, เขียนเป็น ประคนธรรพ หรือ ประคนธรรพ์ ก็มี.
• ประโคนธรรพ์    ปฺระโคนทับ, ปฺระโคนทัน น. หัวหน้าคนธรรพ์ผู้เป็นเจ้าแห่งการดนตรี ถือว่าเป็นครูปี่พาทย์, เขียนเป็น ประคนธรรพ หรือ ประคนธรรพ์ ก็มี.
• คนธรรมดา    สามัญชน คนไม่สําคัญ คนเดินดิน ชาวบ้าน ประชาชน ราษฎร
• คันธรรพเวท    คันทันพะเวด, คันทับพะเวด, คานทันพะเวด, คานทับพะเวด น. วิชาการดนตรี เป็นสาขาหนึ่งของสามเวท. (ส. คนฺธรฺวเวท).
• คานธรรพเวท    คันทันพะเวด, คันทับพะเวด, คานทันพะเวด, คานทับพะเวด น. วิชาการดนตรี เป็นสาขาหนึ่งของสามเวท. (ส. คนฺธรฺวเวท).