ความสละสลวย คือ

• บุคคลชั้นสูง
  บุคคลที่เกิดในตระกูลผู้ดี
  ความงดงาม

• ความ     คฺวาม น. เรื่อง เช่น เนื้อความ เกิดความ; อาการ เช่น ความทุกข์ ความสุข; คดีที่ฟ้องร้องกันในโรงศาล; คำนำหน้ากริยาหรือวิเศษณ์เพื่อแสดงสภาพ เช่น
• วา     ๑ น. มาตราวัดตามวิธีประเพณี เท่ากับ ๔ ศอก มีอัตราเท่ากับ ๒ เมตร, อักษรย่อว่า ว. ก. กิริยาที่กางแขนเหยียดตรงออกทั้ง ๒ ข้าง. ๒ น.
• วาม     วามะ- ว. ซ้าย, ข้างซ้าย. ( ป. , ส. ). ๑ ว. เป็นแสงเรือง ๆ อย่างแสงหิ่งห้อย เช่น น้ำเคี้ยวยูงว่าเงี้ยว ยูงตาม ทรายเหลือบหางยูงงาม ว่าหญ้า
• สละ     ๑ สะละ น. ขนเม่น. ( ป. ). ๒ สะหฺละ น. ชื่อปาล์มชนิด Salacca edulis Reinw. ในวงศ์ Palmae ขึ้นเป็นกอคล้ายระกำ ผลสีคล้ำ ไม่มีหนาม
• สละสลวย     สะหฺละสะหฺลวย ว. ที่กล่าวหรือเรียบเรียงได้เนื้อถ้อยกระทงความ และมีสำนวนกลมกลืนไพเราะระรื่นหู (ใช้แก่ถ้อยคำสำนวน) เช่น บทความนี้มีสำนวนสละสลวย.
• ละ     ๑ ก. อาการที่แยกตัวให้พ้นจากสิ่งใดสิ่งหนึ่งซึ่งเกี่ยวข้องอยู่ เช่น ละถิ่น ละบ้าน ละสมณเพศ; ทิ้งไว้, ปล่อยไว้, เช่น ละไว้ในฐานที่เข้าใจ ละพยศ;
• สลวย     สะหฺลวย ว. ลักษณะของเส้นผมที่ละเอียด อ่อนนุ่ม ทิ้งตัว และมีปลายช้อยงอนงาม เช่น ผมสลวยจัดทรงง่าย, ลักษณะชายผ้าที่ทิ้งตัวห้อยลง เช่น
• ไม่สละสลวย    เซอะซะ
• ทําให้สละสลวย    ขัดเกลา เกลา ทําให้เรียบร้อย
• อย่างสละสลวย    อย่างงดงาม อย่างประณีต อย่างดีเลิศ อย่างผึ่งผาย อย่างภูมิฐาน
• สํานวนที่สละสลวย    การเปรียบเทียบ การใช้สํานวนโวหาร การใช้อุปมาอุปมัย
• เป็นสำนวนสละสลวย    คล้ายดอกไม้ ซึ่งปกคลุมหรือประดับด้วยดอกไม้ เป็นลายดอก
• ความสลด    ความสลดหดหู่ ความเศร้าเสียใจ ความสังเวช ความหดหู่ ความเวทนา
• ความสลัว    ความมัว ความมืดสลัว ความเลอะเลือน เมฆหมอก
• ความล่มสลาย    ความตกต่ํา ความหายนะ ความเสียหาย

• อ่าว ก็ฉันเป็นนักเล่าเรื่องไง เพื่อความสละสลวย
• เป็นความสละสลวยของสังคมที่ถูกขัดเกลา