ถอนคำฟ้อง คือ

• (กฎ) ก. ยื่นคำร้องหรือคำบอกกล่าวต่อศาลแสดงความประสงค์ว่าจะไม่ดำเนินคดีที่ยื่นฟ้องไว้อีกต่อไป ในคดีแพ่งเรียกว่า ถอนคำฟ้อง ในคดีอาญาเรียกว่า ถอนฟ้อง.

• ถอน     ก. ฉุดขึ้น, ดึงขึ้น, เช่น ถอนฟัน ถอนเสา ถอนหญ้า; บอกเลิก เช่น ถอนประกัน ถอนฟ้อง ถอนหมั้น; เอาตัวออกจากพันธะ เช่น ถอนตัว; ค่อนข้าง, เกือบ, เริ่ม,
• ถอนคำ     ถอนคืน เอากลับ กลับความเห็น กลับคำ บอกเลิก ประกาศเลิกนับถือ ร่น สละ สาบานว่าจะตัดขาด สาบานว่าจะเลิก หดกลับ
• อน     อะนะ- เป็นคำปฏิเสธ แปลว่า ไม่, ไม่ใช่, ใช้ประกอบหน้าศัพท์บาลีและสันสกฤตที่ขึ้นต้นด้วยสระ เช่น อาทร = เอื้อเฟื้อ, อนาทร = ไม่เอื้อเฟื้อ. ( ดู อ ๒
• นค     นะคะ- ( แบบ ) น. ภูเขา. ( ป. , ส. ).
• คำ     ๑ น. ทองคำ เช่น หอคำ เชียงคำ. ๒ น. เสียงพูด, เสียงที่เปล่งออกมาครั้งหนึ่ง ๆ, เสียงพูดหรือลายลักษณ์อักษรที่เขียนหรือพิมพ์ขึ้นเพื่อแสดงความคิด
• คำฟ้อง     ( กฎ ) น. กระบวนพิจารณาใด ๆ ที่โจทก์ได้เสนอข้อหาต่อศาล ไม่ว่าจะเสนอด้วยวาจาหรือทำเป็นหนังสือ ไม่ว่าจะเสนอต่อศาลชั้นต้นหรือชั้นอุทธรณ์หรือฎีกา
• ฟ้อ     ๑ ว. เสียงดังเช่นนั้นอย่างงูเห่าขู่. ๒ ว. เพริศพริ้ง, กระชุ่มกระชวย, สดชื่น, เช่น หนุ่มฟ้อ ยังฟ้ออยู่.
• ฟ้อง     ก. กล่าวหาหรือกล่าวโทษต่อผู้ใหญ่หรือต่อศาล เช่น ฟ้องครู ฟ้องศาล, แสดงให้รู้ เช่น มีหลักฐานฟ้องอยู่ในตัว; โดยปริยายหมายความว่า ขัดกัน, ไม่ตรงกัน,
• อง     น. คำนำหน้านามของบุคคลซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์ของกษัตริย์ญวน เช่น องเชียงสือ องเชียงชุน,
• ถอนคำพูด    v. ยกเลิกคำที่พูดไปแล้ว ให้เป็นเหมือนว่าไม่เคยพูดคำนั้นมาก่อน ตัวอย่างการใช้: ฝ่ายรัฐบาลขอให้ฝ่ายค้านถอนคำพูดที่ดูหมิ่นนายกรัฐมนตรี
• ถอนคำสั่ง    v. ยกเลิกคำสั่ง ตัวอย่างการใช้: ศาลฎีกาพิพากษาถอนคำสั่งเนรเทศคดี “โวล์ฟกัง”
• คำฟ้องแย้ง    (กฎ) น. คำฟ้องที่จำเลยฟ้องโจทก์มาในคำให้การในเรื่องที่เกี่ยวกับคำฟ้องเดิมของโจทก์, ฟ้องแย้ง ก็ว่า เช่น ยกฟ้องแย้ง.
• ถอนคืน    เก็บคืน เอากลับ เบิกคืน ถอนคำ
• ถอนคํา    กลับคํา
• ย้อนคำ    ก. ว่าสวนตอบตามคำที่เขาว่ามา เช่น ฝ่ายหนึ่งพูดว่า เธอโง่จริง อีกฝ่ายหนึ่งก็ย้อนคำว่า แล้วเธอไม่โง่หรือ.

• ถอนคำฟ้องโดยทันที เธอสองคนจะทะเลาะกันในศาล
• พี่ถอนคำฟ้องซะ ก่อนที่จะถูกทำให้เสียหน้า
• เขาคิดว่ามีวิธีทำให้พวกนั้นถอนคำฟ้องได้