บัดสีบัดเถลิง คือ

• -ถะเหฺลิง
  ว. น่าอับอายขายหน้า เป็นที่น่ารังเกียจ.

• บัด     น. เวลา, เมื่อ, ครั้ง, คราว; ทันใด.
• บัดสี     -ถะเหฺลิง ว. น่าอับอายขายหน้า เป็นที่น่ารังเกียจ.
• สี     ๑ น. ชื่อเครื่องสำหรับหมุนบดข้าวเปลือกเพื่อทำให้เปลือกแตกเป็นข้าวกล้อง. ก. ถู เช่น ช้างเอาตัวสีกับต้นไม้ ลมพัดแรงทำให้ลำไม้ไผ่สีกัน, ครู่,
• เถลิง     ถะเหฺลิง ก. ขึ้น เช่น เถลิงราชย์ เถลิงอำนาจ. ว. ขึ้นหนุ่ม, ขึ้นเปลี่ยว, เช่น วัวเถลิง.
• ถล     ถน, ถะละ ( แบบ ) น. ที่บก, ที่ดอน. ( ป. ).
• ลิ     ก. แตกบิ่นไปเล็กน้อย, อาการที่ของเป็นปุ่มเป็นแง่แตกบิ่นไปเล็กน้อย, เช่น พระกรรณพระพุทธรูปลิไปข้างหนึ่ง ขอบถ้วยลิไปนิดหนึ่ง.
• ลิง     ๑ น. ชื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมหลายชนิดในอันดับ Primates ลักษณะคล้ายคน แขนขายาว ตีนหน้าและตีนหลังใช้จับเกาะได้ มีทั้งชนิดที่มีหาง เช่น วอก (
• วัวเถลิง    น. วัวเปลี่ยว, วัวหนุ่ม.
• โคเถลิง    ๑ -ถะเหฺลิง น. ชื่อวัวป่าชนิดหนึ่ง. (พจน. ๒๔๙๓). ๒ -ถะเหฺลิง ดู กำลังวัวเถลิง.
• บัวถลา    น. บัวคว่ำที่ลาหรือยืดอ่อนออกไป.
• กำลังวัวเถลิง    -ถะเหฺลิง น. ชื่อไม้พุ่มชนิด Anaxagorea luzonensis A. Gray ในวงศ์ Annonaceae ใบเดี่ยว ออกสลับกัน ดอกสีขาวกลิ่นหอม, โคเถลิง ก็เรียก.
• เถิดเทิง    น. กลองยาว.
• เถียงกับ    โต้แย้งกับ
• บันแถลง    -ถะแหฺลง น. หน้าบันขนาดเล็ก ใช้ประดับเป็นกระจัง.
• ไถลกลับ    เลื่อนกลับไป

• บัดสีบัดเถลิงอะไรแบบนี้