ปริกัป คือ

• ปะริกับ
  ก. กำหนด. (ป. ปริกปฺป; ส. ปริกลฺป).

• ปร     ปะระ-, ปอระ- ว. อื่น, ใช้เป็นบทหน้าสมาส เช่น ปรปักษ์ ปรโลก. ( ป. ).
• ปริ     ปะริ- เป็นอุปสรรคในภาษาบาลีและสันสกฤต, ใช้นำหน้าศัพท์อื่นแปลว่า รอบ เช่น ปริมณฑล. ๒ ปฺริ ก. แย้ม, ผลิ, แตกแต่น้อย.
• ปริก     ๑ ปฺริก น. ส่วนยอดของฝาโถหรือผอบที่ทำด้วยทองอย่างหัวแหวนนพเก้า สำหรับสวมบนฝาโถหรือผอบ. ๒ ปฺริก น. ชื่อไม้ล้มลุกมีหัวใต้ดินชนิด
• ริ     ก. เริ่มคิดหรือทำแปลกจากปรกติ (มักใช้ในทางไม่ดี) เช่น ริสูบบุหรี่ ริเที่ยวกลางคืน, ริอ่าน ก็ว่า.
• ริก     ว. ไหวถี่ ๆ เช่น ตัวสั่นริก ใจสั่นริก ๆ.
• กัป     กับ น. อายุของโลกตั้งแต่เมื่อพระพรหมสร้างเสร็จจนถึงเวลาที่ไฟประลัยกัลป์มาล้างโลก, บางทีใช้เข้าคู่กับคำ กัลป์ เช่น ชั่วกัปชั่วกัลป์
• ปัก    ก. ตั้งฝังลง เช่น ปักเสา, เอาหัวดิ่งลง เช่น นกปักหัวลง เครื่องบินปักหัวลง; เสียบ เช่น ปักปิ่น ปักดอกไม้, ใช้เข็มร้อยด้าย ไหม หรือดิ้นเป็นต้นแล้วแทงลงไปบนผืนผ้าให้เป็นลวดลายต่าง ๆ เช่น ปักลวดลาย ปักด
• ปั๊ก    หมาพันธุ์ปั๊ก สุนัขพันธุ์ปั๊ก จมูกสิงโต จมูกหักอย่างหมาจู หมาจิ้งจอก หมาจู
• ปิ๊ก    แผ่นไม้หรือวัตถุอื่นที่ใช้ดีดสายเครื่องดนตรี ปิ๊กกีตาร์
• ปีก    น. อวัยวะสำหรับบินของนกหรือแมลงเป็นต้น, อวัยวะเช่นนั้นของสัตว์บางชนิด แต่ใช้บินไม่ได้, ส่วนของสิ่งต่าง ๆ ที่มีลักษณะเช่นนั้น เช่น ปีกตะไล ปีกเครื่องบิน; โดยปริยายหมายถึงต้นแขนทั้ง ๒ ข้างในบางลักษณะ
• ปึก    น. สิ่งที่จับเกาะรวมกันแน่น, ลักษณนามเรียกสิ่งที่จับเกาะรวมกันแน่นเช่นนั้นว่า ปึก เช่น น้ำตาล ๓ ปึก. ว. แน่นทึบ เช่น เนื้อแน่นปึก.
• ปุก    ๑ ว. เรียกเท้าที่พิการมีรูปดังกำปั้นว่า เท้าปุก. ๒ ว. เสียงดังเช่นนั้นอย่างเสียงตำข้าว.
• ป้อมปราการเล็ก    ที่หลบภัย ป้อมเล็กๆ
• กินรูป    ว. มีลักษณะให้เห็นขนาดย่อมกว่าตัวจริง, ใหญ่ดูเป็นเล็ก, ซ่อนรูป ก็ว่า.
• ก่อรูป    ประกอบ ประสม รวมตัวกันขึ้น ก่อตัว