ลาภมิควรได้ คือ

• (กฎ) น. ทรัพย์ที่บุคคลได้มาเพราะบุคคลอีกคนหนึ่งกระทำเพื่อชำระหนี้ หรือได้มาเพราะเหตุอย่างใดอย่างหนึ่งซึ่งมิได้มีมิได้เป็นขึ้น หรือเป็นเหตุที่ได้สิ้นสุดไปเสียก่อนแล้ว หรือได้มาเพราะประการอื่น โดยปราศจากมูลอันจะอ้างกฎหมายได้ และเป็นทางให้บุคคลอีกคนหนึ่งเสียเปรียบ.

• ลา     ๑ น. ชื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมชนิด Equus asinus ในวงศ์ Equidae ซึ่งเป็นวงศ์เดียวกับม้า รูปร่างคล้ายม้าแต่ตัวเล็กกว่า หูยาว ปลายหางเป็นพู่
• ลาภ     ลาบ น. สิ่งที่มักจะได้มาโดยไม่คาดคิด. ( ป. , ส. ลาภ ว่า ของที่ได้, การได้, กำไร).
• มิ     ๑ ว. ไม่ เช่น มิทราบ มิควร มิบังอาจ. ๒ ก. เฉย, ไม่ค่อยพูดจา, เช่น รามสูรได้ยินสิ้นสติลงนั่งมิจะทำกระไรได้. (บทระบำตลก พระราชนิพนธ์ ร.๕).
• มิค     มิคะ, มิกคะ- น. สัตว์ป่ามีกวางอีเก้งเป็นต้น. ( ป. ).
• ควร     ควน ว. เหมาะ เช่น กินแต่พอควร; ชอบ, ถูกต้อง, เช่น เห็นควรแล้ว; เป็นคำช่วยกริยาในความคล้อยตาม เช่น ควรทำ ควรกิน.
• ควรได้     สมควรได้รับ
• วร     วะระ-, วอระ- น. พร; ของขวัญ. ว. ยอดเยี่ยม, ประเสริฐ, เลิศ. ( ป. , ส. ).
• ได     น. มือ. ( ข. ).
• ได้     ก. รับมาหรือตกมาเป็นของตัว เช่น ได้เงิน ได้ลูก ได้แผล; ใช้ประกอบท้ายคำกริยา มีความหมายต่าง ๆ แล้วแต่ความแวดล้อม คือ อาจ, สามารถ, เช่น เดินได้
• การได้เป็นลาภ    การได้ลาภงอกเงย การได้ลาภงอกขึ้น
• ควรได้รับ    คู่ควรกับ สมควรได้รับ
• ซึ่งสมควรได้รับ    ซึ่งคู่ควร ซึ่งสมควรแล้ว ดีสม สมควรแล้ว
• สมควรได้รับ    ควรได้ คู่ควร ควรค่าแก่การได้รับ ควรได้รับ คู่ควรกับ ได้รับ สมควรแก่การเรียกเช่นนั้น กรรมตามทัน
• สมควรได้รับโทษ    เหมาะสม
• การได้ลาภงอกขึ้น    การได้เป็นลาภ การได้ลาภงอกเงย