สมัยประชุม คือ

• การนั่งประชุม
  ภาคการศึกษา
  ระยะการประชุม
  เวลาในการประชุม
  วาระประชุม

• สม     ๑ ว. เหมาะ, เหมาะกับ, ควรแก่, เช่น บ่าวสาวคู่นี้สมกัน เขาแต่งตัวสมฐานะ แสดงละครได้สมบทบาท เขาต่อสู้กันอย่างสมศักดิ์ศรี เด็กคนนี้แต่งตัวไม่สมวัย,
• สมัย     สะไหฺม น. เวลา, คราว, เช่น สมัยโบราณ สมัยกลาง สมัยปัจจุบัน, มักใช้เข้าคู่กับคำ กาล เป็น กาลสมัย. ( ป. , ส. ).
• มัย     ๑ น. ม้า, ลา, อูฐ. ( ป. , ส. มย). ๒ ว. สำเร็จด้วย, แล้วด้วย, ประกอบด้วย, (ใช้ประกอบท้ายสมาส เช่น มโนมัย ว่า สำเร็จด้วยใจ, กุศลมัย ว่า
• ปร     ปะระ-, ปอระ- ว. อื่น, ใช้เป็นบทหน้าสมาส เช่น ปรปักษ์ ปรโลก. ( ป. ).
• ประ     ปฺระ ใช้เติมหน้าคำอื่นเพื่อให้คำหนักแน่นขึ้น เช่น ชิด เป็น ประชิด, ท้วง เป็น ประท้วง; คำที่แผลงมาจาก ผ เช่น ผทม เป็น ประทม แล้วแผลง ประ เป็น บรร
• ประชุม     ก. มารวมกันหรือเรียกให้มารวมกันเพื่อประโยชน์อย่างใดอย่างหนึ่ง, มาร่วมพบกันเพื่อปรึกษาหารือ, เช่น ประชุมกรรมการ,
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• ชุ     ( กลอน ) น. ต้นไม้ เช่น กินลูกชุลุเพรางาย. ( ม. คำหลวง ทานกัณฑ์). ( ต. ชุ ว่า ต้นไม้).
• ชุม     ก. มารวมกันจากที่ต่าง ๆ เช่น ชุมพล; ดาษดื่น, มีมาก, เช่น ขโมยชุม ยุงชุม.
• เบี้ยประชุม    น. เงินค่าตอบแทนที่ให้แก่กรรมการเป็นต้นที่เข้าประชุม.
• ที่ประชุม    สภา สันนิบาต ห้องประชุม วงประชุม ผู้เข้าประชุม
• ผู้ประชุม    ผู้ถูกมอบให้ ผู้รับปริญญา
• ตายประชดป่าช้า    (สำ) ก. แกล้งทำหรือพูดแดกดันประชดอีกฝ่ายหนึ่ง แต่ตัวเองกลับเป็นฝ่ายเสียหายจากการทำหรือพูดนั้น.
• การประชุม    การเยี่ยม ความต้องการอย่างมาก หรือความโน้มเอียงในการประกอบอาชีพหนึ่ง หน้าที่ของบุคคลหนึ่งที่ได้มอบหมายจากพระเจ้า อาชีวะ การสนทนา การแลกเปลี่ยนความคิดเห็น การเจรจา มิตติ้ง การพบปะสังสรรค์ การชุมนุม ก
• ปิดประชุม    v. หยุดการประชุม คำตรงข้าม: เปิดประชุม ตัวอย่างการใช้: ประธานไม่ตอบคำถามแต่รีบปิดประชุมทันที

• เริ่มเปิดสมัยประชุมสภาเมืองสตอรี่บรู๊ค
• เพื่อขอพูดในรัฐสภา ในสมัยประชุม