สังฆาณัติ คือ

• (กฎ; เลิก) น. กฎข้อบังคับของคณะสงฆ์ ซึ่งสมเด็จพระสังฆราชทรงบัญญัติขึ้นโดยคำแนะนำของสังฆสภา ตามพระราชบัญญัติคณะสงฆ์ พุทธศักราช ๒๔๘๔, ปัจจุบันเรียกว่า พระบัญชาสมเด็จพระสังฆราช. (ป.).

• สัง     ( ถิ่น-อีสาน ) น. ต้นมะสัง. ( ดู มะสัง ).
• สังฆ     สังคะ- น. สงฆ์, มักใช้เป็นส่วนหน้าสมาส.
• ติ     ก. ชี้ข้อบกพร่อง.
• สังฆาฏิ    น. ผ้าคลุมกันหนาวที่ภิกษุใช้ทาบบนจีวร ตามปรกติใช้พับพาดบ่าซ้ายในพิธีสงฆ์. (ป.; ส. สํฆาฏิ).
• สังฆานุสติ    น. การระลึกถึงคุณพระสงฆ์ เป็นกรรมฐานอย่างหนึ่ง. (ป.).
• สังฆาทิเสส    -เสด น. ชื่ออาบัติหนักหมวดหนึ่งรองจากปาราชิก. (ป.).
• สังฆาธิการ    น. พระภิกษุผู้ดำรงตำแหน่งปกครองคณะสงฆ์นับตั้งแต่ตำแหน่งเจ้าคณะภาคลงมาจนถึงตำแหน่งผู้ช่วยเจ้าอาวาส เรียกว่า พระสังฆาธิการ.
• สังฆาวาส    น. บริเวณที่อยู่อาศัยของพระสงฆ์ ประกอบด้วยกุฏิ หอฉัน ศาลาการเปรียญ เป็นต้น.
• สังฆภัต    น. ข้าวที่ทายกถวายแก่สงฆ์ มักเรียกว่า ข้าวสงฆ์ โดยปรกติทายกนำอาหารไปถวายแก่สงฆ์ที่วัด และพระทำอปโลกนกรรมแบ่งกัน. (ป.).
• ปาปอหยีสังฆาตา    -ปอหฺยี- น. บิดา, พ่อ. (ช.).
• ชงฆา    ชงคะ- (กลอน; แบบ) น. แข้ง, ราชาศัพท์ว่า พระชงฆ์. (ป. ชงฺฆ; ส. ชงฺฆา).
• ถึงฆาต    ก. ถึงที่ตาย เช่น ชะตาถึงฆาต.
• อังฆาต    -คาด ก. กระทบ, เบียดเบียน.
• สังฆ-    สังคะ- น. สงฆ์, มักใช้เป็นส่วนหน้าสมาส.
• เพชรสังฆาต    เพ็ดชะ- น. ชื่อไม้เถาชนิด Cissus quadrangularis L. ในวงศ์ Vitaceae เถาสี่เหลี่ยม ดอกเล็ก สีแดง ใช้ทำยาได้.