สุนทร- คือ
-ทอน, -ทอนระ-, -ทอระ-
ว. งาม, ดี, ไพเราะ, เช่น วรรณคดีเป็นสิ่งสุนทร, มักใช้เข้าสมาสกับคำอื่น เช่น สุนทรพจน์ สุนทรโวหาร. (ป., ส.).
- สุ ๑ ก. ซักสบงจีวรวิธีหนึ่งโดยใช้น้ำร้อนหรือมะกรูดมะนาวเป็นต้น, มักใช้ว่า ซักสุ. ๒ ว. เสีย แต่ยังไม่เน่า (มักใช้แก่แตงโม) เช่น แตงโมใบนี้สุแล้ว
- สุนทร -ทอน, -ทอนระ-, -ทอระ- ว. งาม, ดี, ไพเราะ, เช่น วรรณคดีเป็นสิ่งสุนทร, มักใช้เข้าสมาสกับคำอื่น เช่น สุนทรพจน์ สุนทรโวหาร. ( ป. , ส. ).
- นท นด ( แบบ ) น. ผู้บันลือ, ผู้ร้อง, ผู้ลั่น; แม่น้ำ, ลำน้ำ, เช่น ชมพูนท (แปลว่า เกิดในแม่น้ำชมพูนที คือ ทองคำบริสุทธิ์). ( ป. , ส. ).
- ทร ทอระ- คำอุปสรรค แปลว่า ชั่ว, ยาก, ลำบาก, น้อย, ไม่มี, เช่น ทรชน ทรลักษณ์ ทรพล. ( ป. ทุ, ทุรฺ; ส. ทุสฺ).
- ทร- ทอระ- คำอุปสรรค แปลว่า ชั่ว, ยาก, ลำบาก, น้อย, ไม่มี, เช่น ทรชน ทรลักษณ์ ทรพล. ( ป. ทุ, ทุรฺ; ส. ทุสฺ).
- สินทรัพย์ น. บรรดาทรัพย์สินซึ่งบุคคลเป็นเจ้าของ. (อ. asset).
- สุนทรี -ทะรี น. หญิงงาม, นางงาม, หญิงทั่วไป. (ส., ป.).
- สุนทรีย ว. เกี่ยวกับความนิยม ความงาม.
- สุนทรีย- ว. เกี่ยวกับความนิยม ความงาม.
- สุนทรียะ ว. เกี่ยวกับความนิยม ความงาม.
- สุรินทร์ น. พระอินทร์. (ส.; ป. สุรินฺท).
- สัทธินทรีย์ น. ความมีใจเชื่อ, ความเลื่อมใส. (ป.).
- สันทราย ภูเขาทราย เนินทราย สันดอน หลังเต่า
- สุเรนทร์ น. พระอินทร์. (ส.).
- (สุภาษิตสุนทรภู่) มาจาก ประชุมสุภาษิตสุนทรภู่ ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ
มือถือ