หลาหละ คือ

• หะลาหะละ
  น. ยาพิษ.
  ว. ร้ายแรง, กล้าแข็งมาก, เข้มแข็ง. (ป.).

• หลา     หฺลา น. มาตราวัด คือ ๓ ฟุต เป็น ๑ หลา เท่ากับ ๐.๙๑ เมตร.
• ลา     ๑ น. ชื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมชนิด Equus asinus ในวงศ์ Equidae ซึ่งเป็นวงศ์เดียวกับม้า รูปร่างคล้ายม้าแต่ตัวเล็กกว่า หูยาว ปลายหางเป็นพู่
• หละ     หฺละ น. ชื่อโรคที่เป็นแก่เด็กอ่อน เกิดจากสายสะดือเป็นพิษ มีอาการลิ้นกระด้างคางแข็ง.
• ละ     ๑ ก. อาการที่แยกตัวให้พ้นจากสิ่งใดสิ่งหนึ่งซึ่งเกี่ยวข้องอยู่ เช่น ละถิ่น ละบ้าน ละสมณเพศ; ทิ้งไว้, ปล่อยไว้, เช่น ละไว้ในฐานที่เข้าใจ ละพยศ;
• กาหลา    ๑ -หฺลา ว. เหมือนดอกไม้. (ช.). ๒ ดู กะลา ๒.
• กุลาหล    -หน (กลอน) ว. โกลาหล เช่น สนั่นครั่นครื้น กุลาหล. (รามเกียรติ์ ร. ๑).
• เหลาหลก    เหฺลาหฺลก น. ชื่อหมากชนิดหนึ่งเปลือกอ่อน. (พจน. ๒๔๙๓).
• น้ําหลาก    น้ําท่วม อุทกภัย
• โกลาหล    -หน น. เสียงกึกก้อง. ว. อื้ออึง, เอิกเกริก, วุ่นวาย, (โบ; กลอน) ใช้เป็น โกลา โกลี ก็มี เช่น เสียงโห่โกลาเกรียงไกร. (คำพากย์), พระกุมารโกรธใจเป็นโกลี. (ไชยเชฐ). (ป., ส.).
• คนเหลาะแหละ    คนที่อ่อนแอ แมงกะพรุน คนที่เปลี่ยนแปลงความคิดบ่อย คนรวนเร คนไม่เด็ดขาด
• ที่เหลาะแหละ    ที่เปลี่ยนใจง่าย ที่ไม่แน่นอน
• เหลาะแหละ    -แหฺละ ว. เหลวไหล, ไม่จริงจัง, มีนิสัยไม่แน่นอน.
• จมูกปลาหลด    ดู กระพังโหม.
• ปลาข้าหลวง    ทรายขาว ปลาทรายขาว
• ปลาหลังเขียว    ปลาบริสลิง