ห่อแห่ คือ

• ว. มีอาการท้อแท้อ่อนเปลี้ย.

• ห่อ     ก. พันหรือหุ้มสิ่งของด้วยใบไม้หรือกระดาษเป็นต้น; ลักษณนามเรียกของที่หุ้มด้วยใบไม้หรือกระดาษเป็นต้น เช่น ขนมห่อหนึ่ง ข้าว ๒ ห่อ.
• แห     ๑ น. ชื่อเครื่องจับปลาชนิดหนึ่ง ถักเป็นตาข่าย ใช้ทอดแผ่ลงในน้ำแล้วค่อย ๆ ดึงขึ้นมา. ๒ ( ถิ่น-ปักษ์ใต้, อีสาน ) ว. เปรียว, ไม่เชื่อง. ๓ (
• แห่     น. ขบวนที่ไปพร้อมกันด้วยวัตถุประสงค์อย่างใดอย่างหนึ่ง อาจมีการตกแต่งหรือมีดนตรีประกอบเป็นต้น เช่น แห่นาค แห่ขันหมาก แห่ศพ. ก.
• ห้อแห้    ว. มีอาการท้อแท้อ่อนเปลี้ย.
• คอแห้ง    ๑ ว. อาการที่คอไม่ชุ่มจนผากด้วยอยากดื่มน้ำเพราะต้องออกเสียงมากหรือเพราะกระหายน้ำเนื่องจากเดินหรือวิ่งมาเป็นระยะเวลาอันยาวนาน. ๒ ดู เฉียงพร้านางแอ.
• ตอแหล    ๑ -แหฺล เป็นคำด่าคนที่พูดเท็จ (มักใช้แก่ผู้หญิง); ช่างพูดและแสดงกิริยาน่ารัก (ใช้เฉพาะเด็กที่สอนพูด). ๒ -แหฺล ว. เรียกต้นไม้ที่ให้ผลเร็วผิดปรกติ เช่น มะเขือตอแหล.
• เนื้อแห้ง    เนื้อตากแห้ง
• ไอแห้งๆ    คอแห้งผาก แห้ง แห้งแล้ง แห้งตึง ไม่เปียกชื้น
• คอแหลม    น. คอเสื้อที่ตัดแหลมตรงกลางคล้ายรูปตัว V, คอวี หรือ คอรูปตัววี ก็เรียก.
• ย่อแหยง    -แหฺยง ก. เกรงกลัว.
• ล่อแหลม    ว. หมิ่นเหม่, อยู่ในที่ใกล้อันตราย, เช่น แต่งตัวล่อแหลม พูดจาล่อแหลม ความประพฤติล่อแหลมต่อคุกตะราง.
• เรือแหวด    -แหฺวด น. เรือแจวชนิดหนึ่ง มีเก๋งรูปยาว ๆ ท้ายโตและสูง.
• เหลือแหล่    ว. มากมาย, มากเกินไป.
• แห่ห้อม    ก. แวดล้อมไป.
• ขี้ฉ้อตอแหล    1) adj. เกี่ยวกับการพลิกแพลงด้วยเล่ห์เหลี่ยมให้หลงเชื่อ ชื่อพ้อง: ปลิ้นปล้อน, ตลบตะแลง คำตรงข้าม: ซื่อตรง ตัวอย่างการใช้: คนที่หน้าซื่อๆ แต่ในใจคดโกงเป็นคนขี้ฉ้อตอแหล 2) v. พลิกแพ