อ.ม. คือ

• อักษรศาตรมหาบัณฑิต

• อ.     เป็นคำอุทาน
• ม.     1) n. ชื่อพ้อง: มัธยม 2) n. U., Univ. ชื่อพ้อง: มหาวิทยาลัย 3) clf. หน่วยวัดความยาวอย่างหนึ่งตามวิธีเมตริก
• มือ    ๑ น. อวัยวะส่วนหนึ่งของร่างกายอยู่ต่อจากปลายแขนประกอบด้วยฝ่ามือและนิ้วมือ สำหรับจับเป็นต้น, เรียกสิ่งหรืออุปกรณ์บางชนิดที่มีรูปร่างอย่างมือและใช้จับแทนมือได้ เช่น มือกล มือหุ่นยนต์; เรียกผู้ร่วมเล่น
• มื้อ    น. เวลา, คราว, (ใช้เกี่ยวกับการกินอาหาร) เช่น อาหารมื้อเช้า อาหารมื้อกลางวัน อาหารมื้อเย็น กินอาหารให้เป็นมื้อเป็นคราว, ลักษณนามหมายถึง คราว, ครั้ง, หน, เช่น กินอาหารวันละ ๓ มื้อ.
• อัม    อำ, อำมะ- น. ไข้เจ็บ, โรค; ชีวิต; ภัย, ความกลัว. (ส. อมฺ).
• อัม-    อำ, อำมะ- น. ไข้เจ็บ, โรค; ชีวิต; ภัย, ความกลัว. (ส. อมฺ).
• อิ่ม    ก. เต็มแล้ว, พอแล้ว, หายหิว, หายอยาก. ว. เบิกบาน, แช่มชื่น, เช่น หน้าอิ่ม.
• อีมู    ๑ น. ชื่อนกขนาดใหญ่ชนิด Dromaius novaehollandiae ในวงศ์ Dromaiidae ลำตัวสีเทาอมดำ สูงประมาณ ๕ ฟุต ปีกขนาดเล็กมาก บินไม่ได้ มีนิ้วตีน ๓ นิ้ว เล็บแหลมคมมากใช้ในการต่อสู้ ถิ่นกำเนิดอยู่ในทวีปออสเตรเลีย
• อึ๋ม    v. อวบอั๋นมีเสน่ห์ทางเพศ ชื่อพ้อง: อวบอั๋น คำตรงข้าม: ผอม, ผอมแห้ง ตัวอย่างการใช้: น้องโยแจงรายละเอียดกว่าจะอึ๋มขนาดนี้มันมีเบื้องหลังหลายอย่าง
• อืม    ใช่ ถูก ถูกต้อง ถูกต้อง ครับ ค่ะ ถูก
• อุ้ม    ก. โอบยกขึ้น, ยกขึ้นไว้กับตัว, เช่น อุ้มเด็ก; หอบไป, พาไป, เช่น เมฆอุ้มฝน. น. ชื่อวัยของเด็กก่อนวัยจูง เรียกว่า วัยอุ้ม.
• อูม    ว. โป่งพอง เช่น หน้าอูม, เบ่งนูนขึ้น เช่น บวมอูม.
• อ้ม    (ถิ่น-อีสาน) น. ต้นเนียม. [ดู เนียม ๑ (๒)].
• มีฝีมือ    ชำนิชำนาญ มีสมรรถภาพ ชำนาญ ช่ำชอง ต้องใช้ฝีมือ เชี่ยวชาญ แคล่วคล่อง เก่ง ที่มีทักษะดี ชํานาญ สันทัด
• ผู้มีฝีมือ    ผู้ที่มีทักษะ