ไปนําหน้า คือ

• เคลื่อนนําหน้า
  แล่นนําหน้า

• ไป     ก. เคลื่อนออกจากที่, ใช้ตรงกันข้ามกับ มา, เป็นคำประกอบท้ายกริยาหมายความว่า เรื่อยไป, ไม่หยุด, เช่น ทำไป กินไป,
• ปน     ก. ประสมกัน เช่น ข้าวเจ้าปนข้าวเหนียว, แกมกัน เช่น พูดไทยปนฝรั่ง, รวมกัน เช่น อย่าเอาผ้านุ่งกับเสื้อซักปนกัน,
• นํา     สั่ง นําพา พา ชักนํา ริเริ่ม เริ่ม เสนอ นําหน้า มีมาก่อน อยู่ข้างหน้า อยู่หน้า ชี้นํา ชี้บอก นําทาง จับ เป็นคนสําคัญ เป็นผู้นํา เป็นหัวหน้า
• นําหน้า     มาก่อน นําไปข้างหน้า เดินนําหน้า แล่นนํา นํา มีมาก่อน อยู่ข้างหน้า อยู่หน้า ออกหน้า พยายามนําไปข้างหน้า ล้ําหน้า แซงหน้า วิ่งนําหน้า ขึ้นหน้า
• หน     น. ทาง, ทิศ, เช่น หนเหนือ หนใต้; ครั้ง, คราว, เช่น กี่หน; ที่, สถานที่, เช่น ถึงยามค่ำน้ำค้างลงพร่างพร้อย น้องจะลอยลมบนไปหนใด. (นิราศอิเหนา),
• หน้า     น. ส่วนของศีรษะตั้งแต่หน้าผากลงมาจดคาง; ซีกของกายที่ตรงข้ามกับหลัง,
• น้า     น. น้องของแม่, เรียกผู้ที่มีวัยอ่อนกว่าแม่.
• ขาหน้า    เนื้อขาหน้า ปีก เกี่ยวกับแขน แขนท่อนบน กระดูกฝ่ามือ กระดูกนิ้วมือ กระดูกน่อง กระดูกฝ่าเท้า กระดูกสะบัก กระดูกหน้าแข้ง กระดูกโคนขา กระดูกต้นแขน กระดูกสะบ้าหัวเข่า กระดูกหัวไหล่ กระดูกขาหน้า กระดูกขาห
• จ่าหน้า    ก. เขียนบอกไว้ข้างหน้า เช่น จ่าหน้าซอง, เขียนบอกไว้ที่ต้นเรื่อง เช่น จ่าหน้าเรื่อง.
• ดาหน้า    v. เรียงกันเข้าไปเป็นหน้ากระดาน , ตัวอย่างการใช้: ศัตรูดาหน้ากันเข้ามาโจมตีเรา
• น้ําหน้า    หน้า ใบหน้า
• ล้ําหน้า    ก้าวหน้า ดีขึ้น รุดหน้า เจริญ ล่วงหน้า เกินหน้า นําหน้า สติเฟื่อง คืบหน้า ล้ําสมัย คิดไปไกล ก้าวหน้ากว่า ก้าวล่วง แปลกใหม่ แผลงๆ
• เข้าหน้า    ก. เผชิญหน้า เช่น ไม่กล้าเข้าหน้า.
• เค้าหน้า    ลักษณะหน้าตาและรูปร่าง รูปหน้า วงหน้า หน้า หน้าตา ใบหน้า โครงหน้า โฉมหน้า
• เจ้าหน้า    น. ผู้ชอบทำเอาหน้า, ผู้ชอบเสนอหน้าเข้าไปทำธุระให้คนอื่นโดยเขาไม่ได้ขอร้อง.