-กระฟาย คือ
- ใช้เข้าคู่กับคำ กระฟูม เป็น กระฟูมกระฟาย.
- กร ๑ กอน น. ผู้ทำ, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น กรรมกร เกษตรกร. ( ป. ). ๒ กอน น. มือ (มักใช้ในบทประพันธ์); แขน เช่น
- กระ ๑ น. ชื่อเต่าทะเลชนิด Eretmochelys imbricata ในวงศ์ Cheloniidae หลังเป็นเกล็ดแผ่นโต ๆ
- กระฟาย ใช้เข้าคู่กับคำ กระฟูม เป็น กระฟูมกระฟาย.
- ระ ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
- ฟาย ก. เอาอุ้งมือตัก.
- กระฟูมกระฟาย ก. ฟูมฟาย.
- ตึกระฟ้า น. อาคารที่สูงมาก.
- กระฟัดกระเฟียด ว. อาการที่โกรธหรือแสร้งทำโกรธ.
- สภาวะฟันตกกระ การเกิดพิษ การได้รับสารพิษ ซิกัวเทร่า ฟาวิซึม อาการพิษจากพืช อาการเป็นพิษจากทอกซิน อาการเป็นพิษจากลูพิโน โรคเกิดจากทอกซิน
- ฟะฟ่าย ว. เฟื้อย, เลื้อย.
- ระฟ้า ว. สูงมาก เช่น ตึกระฟ้า.
- กระฟัดกระเฟียดออกไป ส่ายตัวออกไป โยกตัวออกไป
- กระฟัดกระเฟียดเข้ามา ส่ายตัวเข้ามา โยกตัวเข้ามา
- การกระฟัดกระเฟียด ความฉุนเฉียว ความโกรธ ความโมโห
- สูงระฟ้า adj. ที่สูงมากเสียดฟ้า ตัวอย่างการใช้: คนบ้านนอกคงตื่นเต้นกับอาคารสูงระฟ้าในเมืองหลวง แต่คนเมืองเห็นเป็นภาพรกหูรกตา
มือถือ