ปะโคะกู จีน

ปะ 遇 [yù] 逢 [féng] 碰见 [pèng jiàn] 贴 [tiē] 缝补 [féng bǔ]
โค 黄牛 huáng niǘ; （椰丝馅 [yē sī xiàn] ）米团子 [mǐ tuán zi] ; 太阳 [tài yáng] ; 大地 [dà dì]
คะ 女性敬语助词 [nǔ xìng jìng yǔ zhù cí] 用于语尾表示有礼貌 [yòng yú jù wěi biǎo shì yǒu lǐ mào]
กู 老子 [lǎo zi] （不文雅的语言 [bù wén yǎ de yǔ yán）]
อุมิเนะโกะโนะนะกุโคะโระนิ 海猫悲鸣时
คะโระกุ (1225–1227) 嘉禄 (1225–1227)
โคะโนะเอะ โคะเระโกะ 近卫维子
ศิลปะโรโคโค 洛可可
ฟูมะ โคะตะโร 风魔小太郎
โตโยะโคะอิน 东横inn
ยะมะโมะโตะ คะกุมะ 山本觉马
โคะอิโคะอิ 来来 (花札)
ยุทธการโคะมะกิและนะงะกุเตะ 小牧、长久手之战
แปะก๊วย 银杏
คะโจ (848–851) 嘉祥 (848–851)