disobliging แปล

• ที่ไม่ช่วยเหลือ
  ที่ไม่ให้ความร่วมมือ

• disoblige    [ˌdɪsə'blaɪʤ] vt. ไม่ยอมตาม ขัดขืน ดื้อ
• disobeyed    เอาใจออกห่าง กระด้างกระเดื่อง แข็งข้อ
• disorder    1) n. ความผิดปกติ (ทางร่างกายหรือจิตใจ) 2) n. ความวุ่นวาย ที่เกี่ยวข้อง: ความอลหม่าน, ความไม่เป็นระเบียบ, ความโกลาหล ชื่อพ้อง: disorganiztion, clutter คำตรงข้าม: order, organiztion 3) vt. ทำให้
• disobey the law    v. exp. ทำผิดกฎหมาย [tham phit kot māi]
• disorder of the three humours of the body    n. ตรีทูต [trī thūt]
• disobey an order    v. exp. - ขัดขืนคำสั่ง [khat kheūn kham sang] - ขัดคำสั่ง [khat kham sang] - ฝ่าฝืนคำสั่ง [fā feūn kham sang]
• disordered    1) adj. ซึ่งผิดปกติ (ทางร่างกายหรือจิตใจ) 2) adj. ซึ่งไม่มีระเบียบ ที่เกี่ยวข้อง: ซึ่งไม่มีระบบ, ซึ่งยุ่งเหยิง, ซึ่งสับสนอลหม่าน ชื่อพ้อง: chaotic, scattered, untidu คำตรงข้าม: well-ordered, ti
• disobey a court order    v. exp. จงใจขัดคำสั่งศาล [jong jai khat kham sang sān]
• disorderedly    adv. พัลวัน [phan la wan]

• หนูขอโทษ ที่เมื่อก่อนเคยดื้อกับแม่ค่ะ
  I'm sorry to have been so disobliging in the past.