reproacher แปล

• n. ผู้ทำให้เสื่อมเสีย

• reproachable    adj. ซึ่งทำให้เสื่อมเสีย
• reproach with    phrase. v. ตำหนิ ที่เกี่ยวข้อง: จับผิด, หาข้อบกพร่องด้วย ชื่อพ้อง: tell off
• reproachful    adj. เต็มไปด้วยคำตำหนิ ชื่อพ้อง: censorious, scolding
• reproach one's ancestors    v. ก่นโคตร [kon khōt]
• reproachfully    adv. อย่างกล่าวตำหนิ ที่เกี่ยวข้อง: โดยทำให้เสื่อมเสีย
• reproach intentionally    ค่อนว่า กระแนะกระแหน
• reproachfulness    n. การกล่าวตำหนิ
• reproach injustly    v. exp. พูดปรักปรำ [phūt prak pram]
• reproaching    ปากหมา

• 43:17 ก่อนที่เสียงของเยาะเย้ยและผู้ประกาศข่าวที่, ก่อนที่ใบหน้าของคู่อริล่า.
  43:17 before the voice of the reproacher and the commentator, before the face of the adversary and the pursuer.