ปุบ คือ

สัทอักษรสากล: [pup]การออกเสียง:

ว. อาการที่เป็นไปอย่างฉับไว, ทันทีทันใด, เช่น ฉวยปุบ, มักใช้เข้าคู่กับคำ ปับ เป็น ปุบปับ.

ป: พยัญชนะตัวที่ ๒๗ เป็นพวกอักษรกลาง เป็นตัวสะกดในแม่กบในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น บาป เนปจูน, ตัว ป
ปุ: ๑ ว. เสียงดังเช่นนั้น. ๒ ก. ปะ เช่น เอาไม้ไปปุฝาเรือน.
ุ: คําตัดสินสุดท้าย
บ: ๑ พยัญชนะตัวที่ ๒๖ เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กบ. ๒ บอ, บ่อ ว. ไม่, มักใช้ในหนังสือเก่าหรือกวีนิพนธ์ หรือบางท้องถิ่น, ในที่ใช้ บ

ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: ＜ก่อนหน้า ถัดไป＞

ที่นั่นไม่ได้รับคนเข้าไปง่ายๆ แบบปุบปับหรอกนะ

ผมรู้ว่ามันปุบปับเกินไป แต่มันมีเรื่องด่วนน่ะครับ

พอคิดว่าผมอาจจะหายไปปุบปับ บางครั้งเธอก็ทำตัวแปลก

ทำไมปุบปับกลายเป็นอย่างนี้ คุณก็อยู่ดีมีสุขมานานนี่

หรือคนที่นั่งคอยใครสักคน แล้วปุบปับมันปั๋งขึ้นมาเอง