deference แปลว่า
- 1) n. การเชื่อฟัง
ที่เกี่ยวข้อง: การยอมคล้อยตาม ชื่อพ้อง: submission, yielding
2) n. การแสดงความเคารพนับถือ
ชื่อพ้อง: respect, homage
- be showing deference: น่านับถือน่าเกรงขามน่ายกย่องน่าเคารพน่ายําเกรงน่าเชิดชู
- have deference: v. เกรงใจ [krēng jai]
- show deference: v. นอบ [nøp]
ประโยค
You will heed it with the same deference you would me.
All deference to the Man Who Wouldn't Be King, but it's rigged.
But they treat the body on the gurney with great deference.
Maybe if you came at him with deference.
Oh, please, no need for such deference.
